บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 3 หน้า 3
“ท่านคะไม่ทราบว่าท่านได้รับรายงานเรื่องการวิสามัญแก๊งค์โจรจีนฮ่อรึยังคะท่าน”
“ตกลงเป็นเจตนาวิสามัญอย่างที่ลือรึเปล่าครับ”
“ไม่ใช่เจตนาครับ ทางกรมตำรวจของเราไม่เคยมีมาตรการที่จะใช้ความรุนแรงในการปราบปรามผู้กระทำผิด”
“ท่านคะแล้ว…”
“ขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยว 10 โมงเช้า พรุ่งนี้จะมีแถลงข่าวกันอีกทีนึงนะครับๆ ขอตัว” สารวัตรเมธาเดินลิ่วๆขึ้นสถานีกะจะหนีนักข่าว แต่แล้ว…
“ท่านครับ แล้วไม่ทราบว่าสมมุติว่ามีการตั้งคณะกรรมการสอบสวนเรื่องนี้ขึ้นมา ท่านคิดว่าใครควรจะเป็นผู้รับผิดชอบครับ”
สารวัตรเมธาชะงักกึกก่อนจะหันมาตอบอย่างไม่ค่อยประทับใจนัก “ร้อยตำรวจตรี ตะวันฉาย พงศ์พิทักษ์ ขอตัวก่อนนะครับ” สารวัตรเมธาเดินจากไปท่ามกลางเสียงเซ็งแซ่ของบรรดานักข่าว
สารวัตรเมธาเปิดประตูเข้ามาในห้อง ก่อนจะหยุดจ้องมอง ตะวันฉาย เสือ จ่าส่ง และยักษ์ที่ยืนรอรายงานตัว อย่างเอาเป็นเอาตาย “เมื่อคืนพวกคุณทำอะไรกัน” เงียบไม่มีใครกล้าตอบ มีเสือที่กลอกตาครุ่นคิดงงๆ “คุณต่อรองอะไรกับมันรึยัง ตะวันฉาย”
“มันเอาปืนจ่อตัวประกันอยู่นะครับ…”
“ผมถามว่าคุณต่อรองกับมันรึยัง”
จ่าส่งบอก “ผมเป็นคนต่อรองกับมันครับสารวัตรแต่มันไม่เอาอะไรทั้งนั้น”
สารวัตรเมธาหันมาชี้ “รอเดี๋ยวจ่าส่ง เดี๋ยวถึงคิวคุณแน่” เขาหันไปพูดกับตะวันฉาย “คุณเดินมาจ่อ ปืนถึงหัวมันแล้ว ทำไมไม่บอกให้มันวางอาวุธ”
“ผมว่ามันไม่วางแน่”
“รู้ได้ยังไง”
“สัญชาตญาณครับ”
“สัญชาตญาณ ! บรรลัยน่ะสิ ! คุณไปบอกนักข่าวข้างนอกได้มั้ย ไปบอกมั้ย แล้วดูพรุ่งนี้หนังสือพิมพ์จะลงข่าวคุณว่ายังไงตะวันฉาย คุณเป็นตำรวจนะไม่ใช่เพชรฆาต 50% มันอาจจะไม่วางปืน แต่อีก 50 % มันก็อาจวางก็ได้”
“หรือไม่ก็ยิงตัวประกันทิ้ง สารวัตรไม่คิดถึงเรื่องนี้บ้างหรือไงครับ”
เสือ เหลือบสบตากับจ่าส่งและยักษ์ ผู้หมวดลองของเสียแล้ว..
สารวัตรเมธายิ้มเหี้ยม “แล้วตอนที่คุณระเบิดหัวมันต่อหน้านักข่าวน่ะ คุณคิดเรื่องอะไรอยู่ไม่ทราบ ผู้หมวด…อย่าสนว่าผมคิดอะไร เพราะผมไม่เคยสนเหมือนกันว่าคุณจะคิดบ้าบอคอแตกอะไร ผมสนอย่างเดียวก็คือคุณทำถูกตามกฏแล้วรึเปล่า”