บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 3 หน้า 5
บูรพายิ้มออกมาอย่างดีใจ “อภัยโทษ”
เคี้ยงตบบ่า “วะ! ดีใจด้วยโว๊ย ไอ้หนุ่มงานนี้ยิ่งกว่าถูกหวยอีกนะเอ็งเอ๊ย”
จ๊อดดูบอร์ดต่อ “เฮ้ย ผมด้วยลุง ผมด้วย วู้ ได้ออกไปขุดท่อแล้ว ยิปปี้” จ๊อดทำท่าเหมือนนักบอลยิงลูกเข้าประตู เอาเสื้อคลุมหน้าวิ่งพล่านจนสะดุดล้ม ทำเอาคนอื่นฮาครืน
บูรพาหัวเราะขำจ๊อดอย่างมีความสุข
จ่าเวศถือหนังสือพิมพ์เข็นรถเข้ามาชนโต๊ะในครัวพร้อมละล่ำละลักดีใจ “ไอ้ฉายๆ แกมาดูนี่เร็ว”
“อะไรหรือครับ”
“แกดูสิ เค้ามีประกาศจะอภัยโทษผู้ต้องขังเป็นร้อยๆเชียวนะแก”
ตะวันฉายหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน “เฉพาะนักโทษที่ประพฤติดี อาจได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระ”
“ก็ใช่สิ แล้วนี่แกว่าเจ้าบูรพามันจะมีสิทธิ์กับเค้าด้วยมั้ย”
“มีสิพ่อ เจ้าบูรพามันเด็กดีจะตาย”
“ขอให้มันได้รับการอภัยโทษเถอะ จะได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากันซะที” จ่าเวศท่าทางมีความสุข
ตะวันฉายหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านอีกครั้งด้วยรอยยิ้ม
ตะวันฉายอุ้มจ่าเวศจากรถเข็นไปนอนบนเตียง ตะวันฉายห่มผ้าให้เสร็จแล้วก็หยิบพสพ.ที่จ่าเวศถือคามือไปจะเก็บ แต่จ่าเวศยื้อไว้ไม่ให้เอาไป
“โธ่พ่อ จะนอนถือไว้อย่างนี้ทั้งคืนหรือ”
“เอาเหอะน่า ถือไว้มันอุ่นใจดี”
ตะวันฉายขำพ่อ “เอาๆ ก็ได้ครับ ฝันดีนะพ่อ”
จ่าเวศพยักหน้าให้ตะวันฉายอย่างขอบใจ ตะวันฉายปลีกตัวออกมาจากห้อง โดยปล่อยให้เปิดไฟดวงเล็กทิ้งไว้
ตะวันฉายปิดประตู แล้วหยุดถอนใจเบาๆ เริ่มนึกเป็นห่วงว่าบูรพาจะพ้นโทษหรือไม่ และจะออกมาสู่โลกภายนอก
บูรพาเขียนจดหมายหาตะวันฉาย “พี่คิดว่าป่านนี้แกคงจะได้ยินข่าวเรื่องอภัยโทษมาบ้างแล้ว พ่อดูมีความหวังกับข่าวนี้มาก เพราะเชื่อว่ามันจะช่วยให้แกพ้นโทษได้เร็วขึ้น พี่เองก็หวังอย่างเดียวกัน และอยากจะขอร้องแกให้ยอมรับข้อเสนอต่างๆ ของทางเรือนจำ ในการที่จะได้รับลดหย่อนโทษครั้งนี้ มันคงจะเป็นเรื่องดีสำหรับพวกเราทุกคน ที่จะได้พร้อมหน้ากันอีกครั้งได้เร็วขึ้น พี่รอแกอยู่นะบูรพา รอที่จะชดใช้ความผิดพลาดในเรื่องที่ผ่านมาให้กับแก หวังว่าคงได้เจอกันในเร็วนี้ รัก ตะวันฉาย”