บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 13 หน้า 2
บูรพาเขยิบตัวออกห่างแล้วก็พูดอย่างกระดากใจ “ผมขอโทษ ที่ทำให้คุณต้องเดือดร้อนไปด้วย”
“ไม่เป็นไรหรอก...เจ็บกว่านี้ตั้งเยอะ ชั้นยังทนได้เลย”
“ธิชา...ผม...”
“บูรพา...ถ้าสิ่งที่คุณกำลังจะพูดต่อไปมันมาจากความรู้สึกผิดของคุณ...คุณไม่ต้องเป็นกังวลหรอกว่าชั้นจะไม่ยอมยกโทษให้คุณ ชั้นรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้น...”
“ธิชา...”
“คุณยังไม่เข้าใจที่ชั้นพูดอีกเหรอ...” ธิชาอึ้งไปหน่อยนึง ก่อนจะดึงมือออกเมื่อนึกถึงสิ่งที่บูรพาเคยทำไว้กับตน
บูรพาได้แต่ทำใจยอมรับท่าทีมึนตึงของธิชา เขาเหลือบต่ำลงมองไปที่ซี่ไขควงซึ่งยังเหน็บอยู่ที่ซอกถุงเท้า
โทรศัพท์มือถือของชัชชัยดังขึ้น เขากำลังนั่งดื่มกับไอ้ปอดและลูกสมุน มองดูหมายเลขเครื่องก่อนจะกดปุ่มวางสายทิ้ง
ไอ้ปอดทัก “นั่นเบอร์ป๋านี่ครับคุณชัช”
“เออรู้ แต่กูรำคาญ เดี๋ยวก็ใจอ่อนบอกให้ปล่อยไอ้บูรพาอีกนั่นแหละ เที่ยวนี้หัวเด็ดตีนขาดยังไงต้องกลับมาคุยกันให้รู้เรื่อง เบื่อแล้วโว๊ย...เอะอะอะไรก็รอดูท่าทีน่ะ วันนี้ไม่มันก็กูต้องมีตายกันไปข้าง” ชัชชัยดื่มเหล้าด้วยอารมณ์พลุ่งพล่าน
ไอ้ปอดนึกอะไรขึ้นได้ “ถ้าจะเก็บมันจริงๆ ก็ไม่เห็นต้องรอให้ป๋ากลับมานี่ครับ...” ชัชชัยชะงักกึก “หลักฐานก็มีอยู่ในมือ ต่อให้มันตายไปตอนนี้ ป๋าก็เอาผิดอะไรคุณชัชไม่ได้อยู่แล้ว” ไอ้ปอดยิ้มเจ้าเล่ห์
ชัชชัยคิดแล้วก็ยิ้มออกมา...
บูรพากับธิชาเปลี่ยนอิริยาบถเป็นนั่งแยกกันอยู่คนละมุม บูรพาพยายามใช้ไขควงสะกิดเชือกให้ขาดออกเป็นฝอย สายตาเหลือบเห็นธิชานั่งหมองอยู่ก็ขยับจะเอ่ยปลอบ แต่จังหวะนั้นชัชชัยก็ผลักประตูเข้ามา พร้อมไอ้ปอดและลูกสมุนอีกสองสามคน
“ว่าไงวะจู๋จี๋กันพอรึยัง” ชัชชัยขยับมานั่งเบียดธิชา และใช้มือที่ถือปืนโอบบ่าเอาไว้ และยิ้มเย้ยบูรพา บูรพายังรักษาอาการนิ่งเฉย ขณะที่ธิชาพยายามถดตัวออก “ไอ้ปอด มึงว่ากูส่งใครไปนรกก่อนดีว่ะไอ้ปอด ผัวก่อนหรือเมียก่อนดี”
“ตามมารยาท ก็ต้องให้เกียรติผู้หญิงก่อน”
“งั้นเหรอ.. กลัวรึเปล่าจ๊ะ น้อง” ธิชานิ่งเงียบไม่ยอมตอบ ชัชชัยเลยถือโอกาสหอมแก้มเข้าให้
ธิชาผลักออกอย่างแรง “ถอยออกไปนะ !”
“ลีลาเป็นซะด้วย” เขาหันไปบอกกับบูรพา “สู้มืองี้ ก่อนเป่าทิ้งกูขอสักเกมส์สองเกมส์มึงคงไม่ว่าอะไรหรอกใช่มั้ย”
ชัชชัยเลยถือโอกาสรั้งตัวธิชาเข้ามากอดจูบเป็นพัลวัน ธิชาปัดป้องสุดฤทธิ์
“ผู้หญิงคนนี้ไม่เกี่ยว!”