บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 13 หน้า 5
ชัชชัยเพิ่งกระโผลกกระเผลกตามมาถึง เห็นพวกสมุนออกันอยู่ “มันอยู่ไหน”
ไอ้ปอดมองไปที่ประตูห้องแช่เย็น “อยู่ในห้องสโตร์ครับ ล็อคจากด้านในเอาไว้ด้วยจะพังเข้าไปมั้ยครับคุณชัช”
ชัชชัยครุ่นคิดก่อนจะแสยะยิ้มออกมา “ไม่ต้อง กูจะทำให้มันคลานออกมาเอง”
ร่างของธิชาถูกวางอยู่บนกองลังสินค้าในห้องแช่ โดยมีบูรพาถือปืนคอยคุ้มกันอยู่ แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงเครื่องแอร์ดังขึ้นจึงรู้ว่าชัชชัยเร่งความเย็นจากด้านนอก
ธิชาลืมตาตื่นขึ้นอย่างอ่อนล้า เห็นบูรพาถอดเสื้อตัวนอกออกคลุมร่างธิชาเอาไว้ เขาถามด้วยความเป็นห่วง “คุณไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ย”
“พวกนั้นล่ะ?”
“มันล้อมเราอยู่ด้านนอก” ธิชาออกอาการปลงตกว่าคงไม่รอดแน่ “อย่าเพิ่งหมดหวังธิชา ผมจะพาคุณออกไปจากที่นี่ให้ได้”
“คุณคนเดียวจะไปทำอะไรมันได้ ทำไมคุณถึงไม่หนีไปแต่แรกทำไมไม่ทิ้งฉันไว้”
บูรพานิ่งเงียบไป ก่อนจะระบายสิ่งที่กดดันอยู่ออกมา “ผมจะทำอย่างนั้นได้ยังไง ที่คุณต้องมาเดือดร้อนแบบนี้ก็เพราะผม เดือดร้อนเพราะเป็นผู้หญิงของไอ้สารเลวคนนี้”
“ของคุณงั้นเหรอ ไม่ยกฉันให้เป็นของคนอื่นอีกแล้วงั้นเหรอ” บูรพาส่ายหน้า เพียงแค่นั้นธิชาก็ยิ้มออกมาอย่างตื้นตันใจ “รู้มั้ย ฉันเต็มใจที่จะเดือดร้อนเพราะเป็นคนของคุณ ากกว่าที่จะรอดไปในฐานะผู้หญิงของคนอื่น”
“ทั้งๆ ที่ผมเป็นแค่ไอ้ขี้คุกที่ไม่มีวันกลับตัวได้งั้นเหรอ”
“ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร...บูรพา...ชั้นยังเหมือนเดิมเสมอ...” บูรพาสะอื้นอยู่ภายในจนพูดไม่ออก ทั้งคู่โผเข้ากอดกัน “ฉันหนาว ในนี้หนาวเหลือเกิน”
บูรพารั้งตัวของธิชามาโอบกอดไว้และมองไปที่ประตูอย่างเจ็บแค้น “ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ ผมจะไม่ปล่อยให้มันรอดแม้แต่คนเดียว“
“อย่า เชื่อฉันเถอะค่ะ คุณหมดเวลาไปกับความโกรธความแค้นของคุณมามากพอแล้ว เวลาที่เหลืออยู่...ขอให้ฉันเถอะอยู่กับฉันจริงๆ สักครั้ง...ได้มั้ย” บูรพาพยักหน้าพลางกอดกระชับร่างของธิชาแนบแน่นขึ้น ธิชามองมาที่ปืนของบูรพา “เหลือกระสุนอีกกี่นัดคะ”
บูรพาเปิดตลับลูกโม่ปืนของชัชชัย และพบว่าหลังจากชัชชัยยิงไปหนึ่งนัด และเขายิงไปอีกสาม กระสุนจึงเหลือเพียง “สอง...แค่สอง”
ธิชายิ้ม “เห็นมั้ย อย่างน้อยเราก็ยังได้มีโอกาสเหมือนคู่รักคู่อื่นเค้าเหมือนกัน มันจะต่างกันตรงไหนระหว่างตั๋วเดินทางซักสองใบ หรือกระสุนสองนัด ในเมื่อมันก็ให้อิสระกับเราได้เหมือนกัน”
“แต่...แต่ผมไม่อยากให้คุณต้องมาจบลงกับผมแบบนี้ธิชา คุณเป็นผู้หญิงที่ผมต้องการให้มีความสุขมากที่สุดในชีวิต แต่ผมกลับ..ผมทำลายคุณ”