บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 20 หน้า 3
นาคินทร์ทำน้ำเสียงดูถูก เยาะๆ “หลอกน้องสาวคุณ เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า? ทั้งคุณ ทั้งน้องสาวคุณมีอะไรให้หลอก” นาคินทร์เปลี่ยนเสียงเป็นจริงจัง “พวกคุณต่างหากรวมหัวกันวางแผนจับผู้ชายบ้านนี้”
ปานตะวันโกรธมาก โกรธจนพูดไม่ออก ก่อนจะตัดสินใจพลิกเกมยั่วมันซะเลย “ผู้ชายบ้านนี้??? จริงสินะ..จะว่าไป ผู้ชายบ้านนี้ก็น่าจับจริงๆ ซะด้วย ทั้งคุณนัครินทร์ ทั้งคุณอัครินทร์” ปานตะวันเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นเหยียด “จะมีก็แต่คุณคนเดียวที่น่ารังเกียจ น่าขยะแขยงที่สุด”
นาคินทร์โกรธ กระชากปานตะวันมาประจันหน้าใกล้ๆ “ขยะแขยง?? จับผมไม่สำเร็จสินะ”
ปานตะวันจ้องตา เสียงเข้ม “ฉันไม่เคยคิดจะจับคุณ ไปสั่งน้องชายคุณให้เลิกยุ่งกับน้องสาวฉัน”
“ไปสอนน้องสาวคุณ อย่าคิดจะจับน้องชายผม”
สองคนจ้องตากัน ไม่มีใครยอมใคร
อีกมุมในบ้านไกรตระกูล อัครินทร์ตบไหล่ยินดีพี่ชาย “ยินดีด้วยครับพี่ชาย”
“ยินดีกะผีสิ!! แกเห็นหน้าพี่คินมั้ยล่ะไอ้หมอ”
“โห่ย..จะไปสนใจอะไร พี่โตจนป่านนี้แล้วนะครับ ไม่ใช่เด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะ อีกอย่าง ดูพ่อกับแม่สิครับ..ป่านนี้ยังดีใจฉลองกันไม่เสร็จเลย”
“แกก็รู้ว่าพี่คินล้มกระดานได้ทุกเรื่อง”
“ถ้าเรื่องธุรกิจ KTK ก็คงใช่!! แต่ถ้าเรื่องหัวใจคนในบ้าน คงไม่ใช่มั่งพี่”
นัครินทร์อึ้ง
“หัวใจเราเป็นของเราครับพี่ “ อัครินทร์ตบไหล่พรึ่บๆ
นัครินทร์มองหน้าอัครินทร์ อัครินทร์ทำหน้าคอนเฟิร์ม นัครินทร์ยิ้มอย่างมั่นใจ พร้อมลุย!!
ในห้องนอนคอนโดประกายเดือน ประกายเดือนนอนหลับอุตุอยู่ เสียงมือถือดังจนประกายเดือนรำคาญคลำๆ มาหลับตารับสาย “โหลลลล”
ปานตะวันหน้าตาซีเรียส “เดือน!!”
ประกายเดือนหลับตา “ตะวัน..เค้าง่วง ให้เค้านอนก่อน เดี๋ยวโทรกลับ” ประกายเดือนวางหู
“เดือน!! เดี๋ยว!! เดือน!!!”
ประกายเดือนดึงผ้าห่มมาคลุมโปงนอนต่อ สักพักเสียงกดติ๊งหน่องรัว ประกายเดือนหงุดหงิด เสียงเคาะประตูรัว ประกายเดือนออกมาจากผ้าห่ม “โอ๊ยยยย..ตะวัน!! จะอะไรกันนักกันหนา”
เสียงเคาะประตูสลับติ๊งหน่องไม่หยุด ประกายเดือนจำใจลุกไป
ประกายเดือนเดินหลับตาตุปัดตุเป๋มาที่ประตู ปากก็บ่น “ก็บอกว่าโทร.กลับ..โทร.กลับ” ประกายเดือนเปิดประตูผลัวะ ยังหลับตาอยู่ “มีอะไร..ตะวัน”