บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 20 หน้า 4
นัครินทร์คว้าข้อมือประกายเดือนกระชากตัวปลิว “ไปกับผม”
ประกายเดือนตกใจ “ว๊ายยยยยย”
ที่สำนักงานเขต เจ้าหน้าที่ทำหน้าแบบ เอาไง นัครินทร์นั่งหน้ามั่นใจ คู่กับประกายเดือนที่หน้าตาเหวอมาก ยังอยู่ในชุดนอน หัวกระเซิง หน้าไม่ได้แต่ง อายมาก
“แน่ใจนะครับ”
“แน่สิฮะ / ไม่แน่ค่ะ”
สองคนหันมองหน้ากัน เจ้าหน้าที่มองแบบ เอาไง
“ผมจะพาภรรยาผมมาจดทะเบียนฮะ”
“บ้า!! ใครภรรยาคุณ”
“ก็คุณไงฮะ ภรรยาผม!! ภรรยาผมต้องเป็นคุณคนเดียวเท่านั้นแหละฮะ!!”
“มั่ว!!”
“ไม่มั่ว!!”
“นี่!! เรา2คนยังไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย”
“ก็ถึงได้พามาจดทะเบียนนี่ไงฮะ จดปุ๊ปเดี๋ยวได้เป็นปั๊บ”
“บ้า!”
เจ้าหน้าที่กระแอม “แฮ่ม!! ตกลงเอาไง?”
นัครินทร์คว้าปากกามาเซ็นทะเบียนสมรสหมับ 2 ฉบับเลยแล้วยื่นให้ประกายเดือน “ก็เอางี้ล่ะฮะ อ่ะ!!เซ็นสิฮะ..ทำมามอง”
ประกายเดือนอึ้ง มองอัครินทร์แบบไม่อยากจะเชื่อ น้ำเสียงจริงจัง “ท่านรองฯ.. นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะคะ”
“คุณกับพี่สาวคุณและทุกคนบนโลกนี้จะได้รู้ฮะว่าผมไม่ได้เล่นๆ กับคุณ ผมรักคุณจริงๆ” ประกายเดือนอึ้ง “ที่สุด..ที่ผมจะทำให้คุณเห็นได้ในตอนนี้”
ประกายเดือนน้ำตาเอ่อ “ส่วนต่อไป..ให้โอกาสผม..ได้ทำให้คุณเห็น..ว่าผมรักคุณ..มากแค่ไหน”
ประกายเดือนน้ำตาหยดลงทะเบียนสมรสแหมะนึง
“อ้าว..เปียกเลย” นัครินทร์เอาแขนเสื้อทับๆ ซับๆ เอานิ้วเช็ดน้ำตาให้เดือนแล้วยื่นปากกาให้ มองหน้ายิ้มๆ“ไม่เป็นไร...ร่องรอยที่ระลึกแห่งความดีใจ”
ประกายเดือนค่อยรับปากกามาเซ็นชื่อ นัครินทร์มองลุ้น ดีใจที่สุด รวบประกายเดือนมากอด แล้วลุกขึ้นจับหมุนๆๆๆ อย่างมีความสุขที่สุด เจ้าหน้าที่อดยิ้มไม่ได้