บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 5 หน้า 3

“ไม่ต้องเป็นห่วง บอกแล้วไงเค้าโตแล้ว แล้วเค้าก็เก่งมากด้วย ตะวันสอนเค้ามาจนน้องสาวคนนี้เก่งมาก ไม่ต้องห่วง โอเคมั้ย? 1 ปีแป๊บเดียว เดี๋ยวก็หมดสัญญาแล้ว ว่าแต่ตะวันเหอะ หมดสัญญาแล้วจะกลับมาหาเค้ารึว่าจะอยู่ยาวกับท่านประธานเลยก็ไม่รู๊???”

“บ้า...เออ..แต่พี่ว่า..สัญญานี่มันโหดมากนะเดือน ถ้าพี่ทำงานให้เค้าได้ไม่ครบปีพี่จะโดนปรับตั้งเกือบ 2 ล้าน”

“โอย...ไม่ครบปีเนี่ยนะ?! ตะกี้เพิ่งบอกไง ไปแล้วจะไปลับไม่กลับมาหาน้องนุ่งรึเปล่ายังไม่รู้เล๊ยยย”“เดือนนนน”

“คิดมากน่ะตะวัน เงินเดือนขนาดนี้ โบนัสก้อนใหญ่ แถมคอนโดอีก 1 ห้องอย่างหรูซะขนาดนี้ ที่สำคัญ.. นายจ้างหล่อรวยเทพ ใครไม่เอาก็บ้าแล้ว เหอะนะๆๆตะวัน ขยันๆ ทำงาน รีบทำให้น้องสาวท่านประธานเดินได้เร็ว ๆ ชาตินี้ขอให้ลูกช้างได้เห็นเงินล้านให้เป็นบุญตาซักครั้งสาธุ!!!”

ปานตะวันแววตาสดใสขึ้น อยากเห็นน้องมีความสุข 

“นะ ๆๆ”

ปานตะวันยิ้มน้อยๆ ตัดสินใจ “พี่จะตั้งใจเต็มที่..ครบ 1 ปี เมื่อไหร่ เรา 2 คน พี่น้องจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีก..นะ..เดือน”

“เย้ !!!” สองคนโผกอดกัน ทั้งที่ยิ้มแต่แอบมีน้ำตาซึมเพราะแอบคิดถึงกันอยู่

ที่เรือนหอนาคินทร์และกนกวลี  รถนาคินทร์แล่นเข้ามาจอดนิ่งที่หน้าเรือนหอของ นาคินทร์นั่งจ้องนิ่ง 

นาคินทร์นึกถึงภาพในอดีต ตอนที่นาคินทร์พากนกวลีในชุดเจ้าสาว มาหยุดยืนหน้าบ้าน กนกวลีหน้าตาตื่นเต้นดีใจ “ชอบเรือนหอของเรามั้ยครับ?”

“พี่คินทร์..บ้านหลังนี้เหมือนกับบ้านที่เราเคยไปเที่ยวกันที่เขาใหญ่แล้วกนกบอกว่าอยากให้เรือนหอของเราเป็นแบบนี้  พี่คินทร์..กนกไม่อยากจะเชื่อเลยว่ากนกจะได้อยู่บ้านในฝันกับพี่คินทร์จริง ๆ ด้วย”

“ต้องได้สิครับ นับจากนี้ไปหน้าที่ของพี่คินทร์ก็คือจะต้องทำความฝันทุกอย่างของกนกให้เป็นจริง” กนกวลีปลื้มสุด ๆ โผกอด “พี่คินทร์!!!”

นาคินทร์กอดตอบ “เราเข้าไปดูบ้านของเรากันนะครับ”

“ค่ะ”

นาคินทร์ช้อนตัวกนกวลีเดินเข้าไปในบ้าน

นาคินทร์นั่งหน้าเศร้าอยู่ในรถ ซักพักนาคินทร์ค่อย ๆ ลงจากรถปิดประตูแล้วเดินเข้าบ้านไป นาคินทร์ค่อย ๆ เปิดประตู ยืนมองไปทั่ว ๆ บ้าน ทุกอย่างในบ้านยังคงสภาพเดิม เหมือนใหม่แต่ไร้ชีวิตชีวา นาคินทร์ค่อย ๆ ก้าว