บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 5 หน้า 4
เข้ามาก่อนจะเดินไปผลักประตูห้องนอนที่เคยอุ้มเจ้าสาวเข้าไป แล้วนึกถึงตอนที่ตัวเองอุ้มกนกวลีในชุดเจ้าสาวเข้าห้องอย่างยิ้มแย้มมีความสุข
นาคินทร์กลืนความรู้สึกขมขื่น กวาดตามองกระเป๋าเสื้อผ้า รูปคู่ 2 คน ยิ้มชื่นที่หัวเตียง ก่อนที่นาคินทร์จะทรุดลงนั่งบนเตียงแล้วหงายลงนอนนิ่ง สายตาเหม่อลอยมองเพดาน “กนก..พี่คินทร์สัญญา..แก้แค้นให้กนกสำเร็จเมื่อไหร่พี่คินทร์จะกลับมาอยู่กับกนก..ที่นี่ตลอดไปนะครับ”
น้ำตานาคินทร์ค่อย ๆ ไหล นาคินทร์หลับตาลง ข่มความรู้สึกที่ยังเจ็บปวดอยู่ไม่รู้ลืม
เช้าวันใหม่ บริเวณส่วนกลางชั้นผู้บริหาร จามจุรีเดินตรวจตรา รับไหว้พนักงานอยู่จนมาถึงปาริฉัตรที่นั่งประจำที่อยู่ที่โต๊ะแล้ว ปาริฉัตรยกมือไหว้ จามจุรีรับไหว้ “สวัสดีค่ะคุณจามจุรี”
“ไหว้พระจ๊ะ..มาเช้าตามเคยนะ เฮ้อ! นี่ถ้าพนักงานคนอื่น ๆ โดยเฉพาะแม่สมรศรีกับอีตาลูกกอล์ฟจะมาเช้าเหมือนเธอบ้างก็คงจะดีนะจ๊ะ..ปาริฉัตร
สองคนส่งเสียงแปร๋น ก่อนจะเดินแด๊ะแด๋เข้ามา
“เจริญพรอะไรให้ญาติโยมแต่เช้าเชียวคะคุณเจเจ”
“คุณพระ” จามจุรีมองนาฬิกา “เป็นไปได้ยังไง? มาสายไปแค่ 15 นาที ปกติต้องครึ่ง ชม. เป็นอย่างน้อยไม่ใช่เหรอจ๊ะ”
“ถูกกกกกกค่ะ!!” มอลลี่ผลักหัวลูกกอล์ฟ “ก็อีนังลูกกอล์ฟเนี่ยสิ กลัวจะอดกินน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋หน้าบริษัท เลยปลุกมอลลี่มาเข้าคิวซื้อแต่เช้า”
มอลลี่หาวหวอดใหญ่ “ห๊าววว!! ขอไปงีบนิดนึงนะคะ หน้าจะได้เฟรช” มอลลี่สั่งลูกกอล์ฟ “เก็บไว้ให้ฉันด้วยล่ะแก น้ำเต้าหู้ 1 ปาท่องโก๋ 2 ตื่นมาฉันจะกิน”
จามจุรีสวน พูดขึ้นพร้อมกัน “หน้าจะได้เฟรช!!!”
“ตามนั้น!!!” พูดจบมอลลี่ก็สะบัดตูดออกไป
“แฮ่..ขอโทษนะครับ กะจะซื้อมาฝากคุณเจเจกะน้องฉัตร แต่มีคนต่อคิวยาวมากกกกกก เกรงว่าซื้อมาเยอะแล้วคนหลัง ๆ อดกิน จะบาปกรรม แฮ่..เลยไม่ได้ซื้อมาเผื่อนะครับ สวัสดีครับ” พูดจบลูกกอล์ฟก็ม้วนตัวออกไป จามจุรีส่ายหน้า ถอนใจเฮือก
“มนุษย์หนอ!” จามจุรีบอกกับปริฉัตร “ท่านประธานเซ็นเอกสารเมื่อวานรึยังจ๊ะ”
ปาริฉัตรหน้าจ๋อยๆ “ยังเลยค่ะ”
“อ้าว.. ไม่เป็นไร ถ้างั้นช่วยเข้าไปเตือนให้หน่อยนะจ๊ะ ต้องรีบใช้”
ปาริฉัตรจ๋อย ๆ แอบหน้าตึง “คือ..ท่านประธานยังไม่มาค่ะ”
“อะไรนะ? ท่านประธานยังไม่มา??? เป็นไปได้ยังไง ตั้งแต่ทำงานมา ท่านประธานไม่เคยมาทำงานสายเลยแม้แต่วันเดียว”
ปาริฉัตรแอบงอน “เมื่อวานก็กลับออกไปเร็วด้วยค่ะ”