บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 19 หน้า 3
“เออ..วันก่อนเจอนังเคท”
“อะไรนะ?? แกเจอนังเคทเหรอนังมิ้ลค์?? แล้วมันยืมเงินแกรึเปล่า”
“เปล่านี่..นังเคทน่ะเหรอจะยืมเงินฉัน มันรวยจะตาย”
“รวยกะผีสิ!! นี่แกไม่รู้อะไรเลยเหรอ เค้าเม้าท์กันให้ทั้วว่านังเคทน่ะมันยืมเงินคนไปทั่วแอลเอ. แล้วมันก็หายตัวเป็นนินจาล่องหนไปเลย”
มิ้ลค์เสียงสูง “บ้าาา!! ไม่จริ้ง!!! บ้านมันรวยไม่ใช่เหรอ”
“แกเคยเห็นบ้านมันป่ะล่ะ”
“เฮ่ย..คนละเคทป่ะวะ” มิลค์ยังไม่ค่อยเชื่อ
“เคทนี้แหละ เอาเป็นว่าถ้าแกเจอมันอีกเมื่อไหร่รีบโทร.บอกฉันด้วยละกัน”
กนกรัตน์ชะเง้อๆ มองสองคน แล้วบอกกับพนักงาน “เอ่อ..ขอไปโทรศัพท์ทางนู้นก่อนนะคะ” พูดจบกนกรัตน์ก็วิ่งเข้าไปในมุมลึกของร้าน
มิลค์กับเพื่อนจะเดินผ่านร้านแล้ว แต่ดันมาเห็นกระเป๋าที่กนกรัตน์จะซื้อวางอยู่กับพนักงานก็ร้องกริ๊ดวิ่งเข้ามา “นี่ไงๆๆ..ใบนี้!!! อยากได้มากเลย กรี๊ดๆๆ ใบนี้เท่าไหร่”
“ต้องขอโทษด้วยค่ะ..ใบนี้มีลูกค้ารับแล้วค่ะ”
“ใคร?? ใครเอา??”
กนกรัตน์หลบอยู่อีกมุม..ลุ้น..
พนักงานไม่กล้าตอบ ตามมารยาท แตงโมตะคอก “ถามทำไมไม่ตอบ?? ใครเอา?? เอาแล้วทำไมกระเป๋ายังอยู่นี่”
“เอ่อ”
กนกรัตน์ ลุ้น มิลค์มองไปทั่ว “จริงด้วย!!แล้วไหนล่ะ?? ใครเอา?? มันอยู่ไหน?? มันเป็นใคร”
“เอ่อ”
ผู้จัดการร้านรีบเข้ามา “คุณมิ้ลค์ค์ค์ค์”
มิลค์สีหน้าดีขึ้น รีบพูด “ว่าไงจ๊ะ นี่!! กระเป๋านี่ยังไง?? มิ้ลค์อยากได้แต่เค้าบอกมีคนเอาแล้ว”
ผู้จัดการและพนักงานมองหน้ากัน พนักงานตาละห้อย ผู้จัดการเข้าใจ “ไม่ทราบเลยว่าคุณมิ้ลค์ชอบไม่งั้นจะเก็บไว้ให้ เอางี้นะคะ ประเดี๋ยวสั่งเป็นพิเศษ ใบใหม่เอี่ยมจากฮ่องกงหรือฝรั่งเศลมาเพื่อคุณมิ้ลค์โดยเฉพาะเลยดีมั้ยคะ”
มิลค์ดีขึ้น “ก็โอเค..แต่อย่านานนะ”
“รีบด่วนที่สุดเลยค่ะ”
มิลค์บอกกับแตงโม “โอเค หิวแล้ว..ไปหาอะไรกินกันเถอะ”
สองคนพากันออกไป ผู้จัดการและพนักงานโล่งอก กนกรัตน์ที่แอบอยู่..โล่งอก ก่อนจะเชิดหน้าออกมา