บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 23

มุมพักผ่อนสวนหย่อม บริษัท KTK จามจุรีแจกพระใส่มือมอลลี่และลูกกอล์ฟ “กันไว้ดีกว่าแก้ เรื่องพรรค์นี้ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่”

สองคนรับมารีบยกมือไหว้บูชาท่วมหัวแล้วสวมใส่คอทันที 

“อูย..เชื่อสิคะทำไมจะไม่เชื่อ เรื่องผีๆ นี่มันเข้าใครออกใครที่ไหน จริงมั๊ยไอ้ลูกกอล์ฟ”

ลูกกอล์ฟทำหน้าตาเหี่ยว ลิ้นห้อยดูน่ากลัว มอลลี่ตีเพียะๆ “อร๊าย ไอ้บ้า นี่แกจะบ้าเรอะ อยู่ดีๆ มาทำหน้าย่นยังกะตกตึกลงมากับยัยเลขาฉัตรงั้นแหละ”

ลูกกอล์ฟโวย “เจ๊มอล ทำไมพูดงั้นล่ะ คนยิ่งกลัวๆ อยู่”

“กลัวก็กลัวเฉยๆ สิวะ ทำไมต้องทำหน้าย่นเป็นผีลิ้นห้อยขนาดนั้นด้วย”

“ก็..ไม่รู้อ่ะ..ชิงหลอกไว้ก่อน..เผื่อผีเลขาฉัตรจะกลัว”

มอลลี่...ตรูล่ะเบื่อ “ใครสั่งใครสอนแกมาวะ..ไอ้ลูกกอล์ฟ”

ลูกกอล์ฟส่ายหน้า “คิดเอง”

“ว่าแล้ว”

จามจุรีตัดบท “เอาล่ะๆๆ..แหม..พวกเธอนี่จะขี้กลัวเว่อร์เกินไปแล้ว กลับขึ้นไปทำงานเถอะ”

“แหมๆๆ..ขี้กลัวเว่อร์ แล้วใครกันคร้าบ ที่ชวนพวกเราลงมากินกาแฟที่นี่”

“จริงด้วย” มอลลี่เลียนเสียงจามจุรี “ชั้นว่า บรรยากาศมันวังเวง พวกเราลงไปกินกาแฟข้างล่างกันดีกว่า”

ลูกกอล์ฟเลียนเสียงจามจุรี “เผื่อเม้าท์ไปเม้าท์มา เลขาฉัตรโผล่มาเม้าท์ด้วยล่ะแย่เลย”

มอลลี่กับลูกกอล์ฟพูดพร้อมกัน “ใครน้ออออ”

จามจุรีตีหัวเพียะๆ ทั้งคู่ “นี่แน่ะๆ!! ฉันก็แค่หวังดีย่ะ” หน้าตาจริงจัง “เด็กๆ อย่างพวกเธอคงไม่เคยได้ยินหรอกที่โบราณท่านว่าผีตายโหงน่ะ 3 วันแรกจะเฮี้ยนมาก” จามจุรีทำจมูกฟุดฟิด “เฮ่ย..ได้กลิ่นอะไรมั๊ย” 

มอลลี่และลูกกอล์ฟอุดจมูก “เออ..เหม็นอะไรอ่ะ ยังกะอะไรเน่า”

จามจุรีตาโตก่อนจะกลืนน้ำลายเอื้อกแล้วเล่าต่อ “วิญญาณมักจะมาวนเวียนอยู่กับที่ๆ เค้าคุ้นเคยหรือไม่ก็มาหาคนที่เค้ารัก”

สองคนพูดพร้อมกันลั่นเลย “ไม่นะ!! เราไม่เคยรักเลขาฉัตรเลยนะ”

ทันใดนั้นพุ่มไม้ด้านหลังสั่นๆๆ ขึ้นมาอย่างแรงทันที 3 คนร้องลั่นโดดกอดกันแน่น พนมมือไหว้มือไม้สั่น หลับหูหลับตาพูดกับพุ่มไม้