บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 15
ในรถนาคินทร์ นาคินทร์ซิ่งบนถนนยังกะพายุ นาคินทร์ขับไปหันมองปานตะวันที่สลบเลือดนองไหลไม่หยุดอยู่ที่นั่งข้างๆ อย่างกังวล นาคินทร์ตะโกนเรียก “ตะวัน!! ตะวัน!! คุณได้ยินผมมั้ย?? ตะวัน!!!
นาคินทร์มัวแต่หันมองตะวัน รถนาคินทร์เป๋ข้ามเลน รถที่สวนมาบีบแตรลั่น นาคินทร์รีบหักหลบเข้าข้างทางอย่างหวาดเสียว รถจอดนิ่ง นาคินทร์ร้องเรียกอย่างลืมตัว “ตะวัน!! ตื่น!! ตื่นเดี๋ยวนี้!!”
นาคินทร์คว้าตัวปานตะวันขึ้นมา เห็นเลือดยังทะลักหยดติ๋งๆ นาคินทร์หันรีหันขวาง ดึงทิชชู่เป็นกำมาอุดแผลแล้วจับปานตะวันเอนมาซบไหล่ตัวเองไว้ “ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล!! โรงพยาบาล!!”
นาคินทร์นึกได้รีบออกรถ โดยใช้มือเดียวจับพวงมาลัย อีกมือประคองปานตะวันไว้ ซิ่งรถออกไปทันที
ที่โรงพยาบาล ปานตะวันอยู่บนเตียงถูกเข็นมาอย่างรวดเร็ว นาคินทร์เกาะเตียงวิ่งตามมาที่หน้าห้องฉุกเฉิน อัครินทร์พุ่งมาประกบ “พี่คิน!! เกิดอะไรขึ้น???”
นาคินทร์ทั้งตกใจ ทั้งกังวล ทั้งไม่รู้จะอธิบายยังไงดี
อัครินทร์เปลี่ยนคำถาม เร่งฟังคำตอบ “งั้นตอบมาสั้นๆ คุณตะวันไปโดนอะไรมา?? เร็วๆ..เลือดออกเยอะมากนะพี่คิน!!”
“เอ่อ..ล้ม..หัวกระแทก”
อัครินทร์อึ้งแบบไม่เชื่อแต่ก็รีบสั่งพยาบาล “เย็บแผลด่วน!!”
ทุกคนพุ่งเข้าห้องฉุกเฉินไป ทิ้งให้นาคินทร์ยืนสับสน เหน็ดเหนื่อยอยู่ตรงนั้นคนเดียว จนค่อยๆ ทรุดลงนั่งอย่างอ่อนแรง เพราะความรักและความแค้นในตัวกำลังต่อสู้กันอย่างหนักหน่วงนั่นเอง แต่สักพักนาคินทร์ก็ต้องลุกพรวดขึ้นเมื่อพยาบาลคนนึงถือหลอดเลือดเล็กๆ ในมือ วิ่งออกมาจากห้องฉุกเฉินอย่างเร่งรีบ
นาคินทร์พุ่งไปถาม “ตะวันเป็นยังไงบ้างครับ? คนเจ็บปลอดภัยใช่มั้ยครับ?”
พยาบาลรีบพูด “คนไข้เสียเลือดมากค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”
พยาบาลรีบวิ่งออกไป ปล่อยให้นาคินทร์อึ้งมึนตึ้บอยู่ตรงนั้น “ตะวัน”
นาคินทร์ทรุดนั่ง ถึงกับกุมขมับ สับสน “กนก!! พี่น่าจะดีใจ พี่น่าจะสะใจ มันถึงจะถูกใช่มั้ย?? แต่นี่..ทำไม? ทำไม? พี่ถึงกลายเป็นแบบนี้?? พี่..พี่ขอโทษกนก..พี่กำลังใจอ่อน..พี่ต้องไม่ใจอ่อน”
ทันใดนั้น อัครินทร์เปิดประตูห้องฉุกเฉินพรวดออกมาพร้อมพยาบาล
นาคินทร์พรวดมาหาอย่างลืมตัว “อัค”