บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 15 หน้า 3
บริเวณที่นั่งพักรอในโรงพยาบาล นาคินทร์เดินพล่าน จนพยาบาลเดินมา
นาคินทร์ปรี่ไปถาม “คุณพยาบาลครับ!! ทำไมป่านนี้ยังไม่ยอมให้ผมเยี่ยมคนเจ็บ ผมเป็น” นาคินทร์ชะงัก พยาบาลมอง รอฟัง?? “ผมเป็นญาติสนิทที่สุดของเค้านะครับ”
พยาบาลมองตาปริบๆ “เอ่อ..ก็..คุณหมออัครินทร์กำลังเฝ้าดูอาการคนไข้ ยังสั่งห้ามเยี่ยมอยู่ รอซักครู่นะคะ ถ้าคุณหมออนุญาตแล้ว ดิฉันจะมาเชิญค่ะ”
นาคินทร์หงุดหงิด รอให้พยาบาลเดินไป สักพักคิด ตัดสินใจ เดินออกไปทันที
ในห้องพักคนไข้ สองคนยังกอดปลอบกันอยู่ ปานตะวันผละออกมา
“ผลตรวจ..ผิดพลาด..มันต้องมีอะไรผิดพลาด” ปานตะวันจ้องตาอัครินทร์แบบเด็กน้อยที่ไม่ยอมรับความจริง
อัครินทร์มองเห็นใจ ลูบผม “คุณตะวันไม่ต้องกลัว เรื่องนี้พี่คินจะต้องรับผิดชอบ”
ปานตะวันผงะ อึ้งที่อัครินทร์รู้ “คุณ..คุณ” ปานตะวันอับอายไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน ก่อนจะรวบมืออัครินทร์ขึ้นมาขอร้อง “อย่าบอกเค้านะคะ อย่าให้เค้ารู้เด็ดขาด สัญญากับตะวันสิคะว่าจะไม่บอกเค้า ไม่บอกใครๆ ทั้งนั้น”
อัครินทร์หนักใจ ปานตะวันสะอื้น “ได้โปรดนะคะคุณอัค”
“คุณจะปล่อยให้เรื่องมันเป็นอย่างนี้ต่อไปได้ยังไง? ผมจะไปคุยกับพี่คิน!!” อัครินทร์ลุกพรวด ปานตะวันรวบกอดเอวอัครินทร์ไว้แน่น จังหวะเดียวกันกับนาคินทร์เปิดประตูห้องเข้ามาเห็นภาพบาดตาบาดใจเต็มๆ ต่างฝ่ายต่างอึ้งกันไป
“พี่คิน!!”
ปานตะวันรีบปล่อยมือจากอัครินทร์ นาคินทร์ค่อยๆ เดินเข้ามาอย่างมีรังสีอำมหิต
“พี่คินมาก็ดีแล้ว ผมมีเรื่องจะคุย...”
ยังไม่ทันพูด นาคินทร์ก็ผลักอกอัครินทร์อย่างแรง “ห้ามไม่ให้ฉันเข้ามา ที่แท้แกสองคนก็จะได้มั่วกันบนเตียงคนไข้”
อัครินทร์โกรธ “อุบาทว์แล้วพี่คิน”
“หุบปากไปเลยไอ้อัค!! ฉันเคยเตือนแกแล้วใช่มั้ย? ว่าแกมันไก่อ่อน ไม่มีวันทันเกมผู้หญิงคนนี้” นาคินทร์พูดกับปานตะวัน มองด้วยความแค้น ส่ายหน้า “ฉันเองยังเกือบไป เกือบจะใจอ่อนซะแล้ว เธอนี่มันร้ายนรกส่งมาจริงๆ”
อัครินทร์ทนฟังไม่ไหว “พี่คินเข้าใจผิด!!”