รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 21 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 21 หน้า 3
25 พฤษภาคม 2557 ( 13:38 )
11.8M
เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 21
19 หน้า

อัครินทร์หน้าตาโกหกไม่เนียน ปานตะวันส่ายหน้า ล้างหอมหัวใหญ่แล้วลงมือหั่น อัครินทร์มองอย่างทึ่ง ก่อนจะลอบมองความสวยของปานตะวันจนเพลิน สักพักปานตะวันรู้สึกตัวมองหน้าอัครินทร์ 

อัครินทร์สะดุ้งโหยง “เอ่อ..ครับ..คือ..คุณตะวันเก่งจังครับ” อัครินทร์พูดแบบขำๆ บริสุทธิ์ใจ ไมได้คิดอะไร “คุณแม่ผมบอกตลอดเลยว่า คนไหนหั่นหอมหัวใหญ่แล้วน้ำตาไหลพรากๆ อย่าเอาผู้หญิงคนนั้นมาเป็นลูกสะใภ้เด็ดขาด”

ปานตะวันอึ้ง!! นึกถึงวันที่นาคินทร์ไปทำกับข้าวที่บ้านเธอ 

นาคินทร์หั่นหอมหัวใหญ่ น้ำตาไหล เช็ดน้ำตาปอยๆ 

ปานตะวันขำ ปานตะวันหั่นคล่องแคล่ว 

“คุณแม่ผมมักจะบอกอยู่เสมอว่า ถ้าจะหาสะใภ้เข้าบ้าน ต้องแอบดูเวลาที่เขาหั่นหัวหอมถ้าเกิดร้องไห้เวลาหั่นล่ะก้อห้ามแต่งเข้าบ้านเด็ดขาด เพราะผู้หญิงคนนั้นจะดูแลครอบครัวไม่ได้” 

สองคนจ้องตากัน

ปานตะวันสะดุ้งเฮือกเพราะเสียงอัครินทร์เรียกดัง “คุณตะวัน”

“คะ”

“เป็นอะไรรึเปล่า”

“อ่อ..เปล่าๆ ค่ะ..ไม่เป็นไร เสร็จแล้วค่ะ..ฉันคลุกให้เลยดีกว่านะคะ” ปานตะวันคลุกเคล้าส่วนผสมไป 

อัครินทร์มองปานตะวันอย่างรู้ว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ

 

ห้องนอนปานตะวัน ปานตะวันล้มตัวลงนอน ค่อยๆ สะอื้น คิดถึงความสุขหวานชื่นที่ผ่านมากับนาคินทร์

ปานตะวันน้ำตาไหล สะอื้นเต็มที่อย่างอัดอั้น ก่อนจะปาดน้ำตา พึมพำเหมือนบอกกับลูก

“พ่อเค้าไม่ได้รักแม่..พ่อเค้าไม่ได้รักแม่”

 

ที่คอนโดกนกรัตน์ กนกรัตน์เดินนำหน้าจูงมือนาคินทร์เข้ามาในห้องนั่งเล่น ทั้งคู่แต่งตัวเหมือนไปงานเลี้ยงหรูกันมา กนกรัตน์แต่งตัวเต็มทาปากแดง 

พอถึงกลางห้องใกล้โซฟา กนกรัตน์ หันหน้ามาจ้องตานาคินทร์ “งานเลี้ยงคืนนี้สนุกจังเลยนะคะพี่คิน”

นาคินทร์ยิ้มน้อยๆ ดูออกว่าไม่สนุก แต่ไม่ขัดใจกนกรัตน์  “ครับ”

กนกรัตน์มองนาคินทร์อย่างหลงใหล “ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าความฝันของเคทจะกลายเป็นจริง”

นาคินทร์ยิ้มน้อยๆ แปลกใจ “ความฝัน? ฝันอะไรเหรอครับ”

กนกรัตน์รู้ตัวว่าหลุด ก็รีบเนียน “ก็..ฝัน..ฝันที่จะได้พบใครสักคนที่แสนดีที่รักเคทมากๆ อย่างพี่คินไงคะ”

นาคินทร์ยิ้มๆ สุภาพ กนกรัตน์ค่อยๆ เริ่มรู้สึกกลัวจะสูญเสียนาคินทร์ “พี่คินรักเคทจริงๆ ใช่มั้ยคะ”

นาคินทร์ยิ้มน้อยลงนิดนึง กนกรัตน์รู้สึก ไม่พอใจ “แปลว่าอะไรคะ? พี่คินไม่รักเคทหรอกเหรอคะ”


19 หน้า