บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 21 หน้า 4
นาคินทร์ก็ตอบไม่ถูก ได้แต่นิ่ง กนกรัตน์จะโกรธแล้ว แต่เปลี่ยนแผนดีกว่า เริ่มตาปรอย น้ำตาเอ่อเห็นๆ“พี่คิน”
นาคินทร์ใจแป้วเลย แพ้น้ำตาผู้หญิงตลอด “กนก!! ไม่นะครับ อย่าร้องไห้ พี่คินขอโทษ”
กนกรัตน์กอดนาคินทร์ไว้แน่นทันที สะอื้นๆ “พี่คินไม่รักเคท”
นาคินทร์ได้แต่กอดกนกรัตน์ไว้ ก็ยังไม่อยากจะพูดได้จากใจว่า ‘รัก’ กนกรัตน์รออยู่นานก็ตัดสินใจผละออกมาจ้องหน้า สายตาอ้อน มือเริ่มลูบไล้ไปทั่ว
“แค่เคทรักพี่คินมากนะคะ เคทรักพี่คินมาก..รักพี่คินคนเดียว” กนกรัตน์โน้มคอนาคินทร์มาใกล้ นาคินทร์เริ่มเคลิ้ม เคทลูบไล้ใช้สายตาราวสะกดจิตโน้มคอมาใกล้มากๆ จ้องตากัน “กนกรักพี่คินค่ะ”
นาคินทร์นะจังงังไปเมื่อได้ยินเคทเรียกตัวเองว่า ‘กนก’ กนกรัตน์ยิ้มพอใจ ดึงโน้มนาคินทร์ใกล้สุดๆ ทันใดนั้น นาคินทร์มองเห็นหน้าเคทเป็น ‘กนกวลี’ ที่แววตาเศร้าๆ ปากสีนู้ด ไม่ใช่แดง ผมคนละทรง
นาคินทร์ตกใจ ได้สติ ผละออกจากกนกรัตน์ทันที “กนก”
กนกรัตน์พลอยตกใจไปด้วย “ทำไม? เป็นอะไรคะพี่คิน”
นาคินทร์ยังตกใจอยู่ “กนก”
“ก็ ‘กนก’ น่ะสิคะ กนกค่ะ”
นาคินทร์สวนทันที แต่ไม่ได้ตะคอก เสียงเหมือนบอกตัวเอง “ไม่ใช่..ไม่เหมือนกนก”
กนกรัตน์ช็อคแบบคนมีชนักปักหลัง ถามเสียงหลงเสียงสั่น “อะ..อะไรนะคะ? เมื่อกี้..พี่..พี่คินว่าอะไรนะคะ?? ใคร..ไม่เหมือน..ยังไงนะคะ??” กนกรัตน์ทำท่าจะร้องไห้เสียใจ
นาคินทร์ได้สติอีกที “เอ่อ..พี่คิน..พี่คินขอโทษนะครับ”
นาคินทร์จับมือแบบเกรงใจ “ดึกมากแล้ว พี่คินขอตัวกลับก่อนนะครับ
“พี่คิน”
นาคินทร์สุภาพ จูบหน้าผาก “กู้ดไนท์นะครับ แล้วพี่จะโทร.หา”
กนกรัตน์ได้แต่อึ้ง ปล่อยให้นาคินทร์เดินจากไป กนกรัตน์จากหน้าตาเศร้าเสียใจค่อยๆ กลายเป็นโกรธ เจ็บใจ ไฟโมโหค่อยๆๆๆ ทวีขึ้นจนร้องกริ๊ดๆๆ แล้ววิ่งไปส่องระจก ตะปบหน้าตัวเองมือไม้สั่น ตะคอกใส่กระจก
“ไม่เหมือน!! ไม่เหมือนตรงไหน ทำไมจะไม่ใช่ ทำไมจะไม่ใช่กนก ฉันนี่ล่ะ กนก!!กนกๆ ฉันนี่ล่ะ กนกวลี”
กนกรัตน์แหกปากลั่นห้อง
ในห้องนอนปานตะวัน ปานตะวันหลับคุดคู้อยู่ เพราะร้องไห้จนเผลอหลับไป สะดุ้งเฮือกตื่นมาทันที ราวกับได้ยินเสียงเอ็คโค่ของเคท ปานตะวันลุกขึ้นมานั่งงงๆ ที่จู่สะดุ้งตื่น เห็นว่าไม่มีอะไรก็ถอนหายใจ ก่อนจะไม่อยากนอนต่อ หยิบ ‘ผ้าห่มบางๆ’ มาคลุมไหล่ แล้วลุก