บทละครโทรทัศน์ เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 21 หน้า 5
เคาน์เตอร์บาร์ ปานตะวันถือแก้วนมอุ่นๆ ผ่านมาแล้วชะงัก รู้สึกเหมือนมีคนอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ก็ค่อยๆ เดินมาดู เห็นนาคินทร์กำลังฟุบลงกับเคาน์เตอร์พอดี ปานตะวันแอบดูอยู่อย่างนั้น นึกชั่งใจก่อนจะเดินกลับไม่ยุ่งดีกว่า แต่มือนาคินทร์ปัดแก้วเหล้าแตกดังเพล้ง ปานตะวันสะดุ้งรีบพรวดเข้ามาหาด้วยความเป็นห่วง เขย่าตัวนิดนึง จับตัวนาคินทร์พยายามพลิกขึ้น “คุณนาคินทร์..คุณ..คุณนา”
ทันใดนั้นนาคินทร์โผกอดเอาหน้าซบไหล่ตะวัน ปานตะวันนิ่งตัวแข็ง นาคินทร์หลับตาพึมพำเมาไม่รู้เรื่อง
“อย่าทิ้งผม..อย่าทิ้งผมไป”
ปานตะวันอึ้ง
ที่โซฟาห้องรับแขก ปานตะวันคุกเข่าข้างโซฟาเช็ดหน้าให้นาคินทร์ สักพักปานตะวันชั่งใจก่อนจะปลดกระดุมเสื้อนาคินทร์อย่างเบามือ กลัวตื่น ปานตะวันเช็ดตามลำตัวให้อย่างนิ่มนวล สายตาปานตะวันเหมือนห่วงใย ปรนนิบัติสามี
สักพักนาคินทร์พึมพำ ซบหน้ามาใกล้ซุกไหล่ตะวัน “อย่าทิ้งผมไป”
ปานตะวันมองแล้วตกใจเพราะ นาคินทร์น้ำตาไหลทั้งๆ ที่หลับ “ผมรักคุณ”
ปานตะวันอึ้ง ก่อนจะสับสนว่าเค้าหมายถึงใคร? หมายถึงเราหรือใคร? นาคินทร์คุดคู้เหมือนหนาว ปานตะวันมองๆ มองหาผ้าห่ม ก่อนเอาผ้าที่คลุมไหล่ของตัวเองมาคลุมให้ ก่อนจะมองนาคินทร์ที่หลับสนิท ปานตะวันมองเศร้าๆ “ใครคะ..คุณรักใครคะ..คุณนาคินทร์”
ที่คอนโดกนกรัตน์ เสียงมือถือดังขึ้น กนกรัตน์ที่หลับสลบไสลเพราะอาละวาดจนหมดแรง สะดุ้งเฮือกก่อนจะรีบตะปบมือถือมารับสายทันที “พี่คิน!! ทำไมพี่คินโทร.มาช้าคะ?? ทำไมพี่คิน”
“ฉันจะกระชากหน้ากากแก”
กนกรัตน์อึ้ง รีบดูเบอร์หน้าจอ เป็นเบอร์สาธารณะ หญิงสาวถามเสียงเครียด “แกเป็นใคร” กนกรัตน์เดาสุ่ม “นังมิ้ลค์”
“นังจอมปลอม”
กนกรัตน์กรี๊ดลั่น “ฉันถามว่าแกเป็นใคร”
ปาริฉัตร ปากยิ้มเยาะเหยียด “นังหน้าปลอม”
กนกรัตน์โกรธตัวสั่น “ถ้าฉันรู้ว่าแกเป็นใคร ฉันเอาแกตายแน่”
“แกสิตาย”
กนกรัตน์อึ้ง
“กว่าที่แกจะรู้ว่าฉันเป็นใคร” ปาริฉัตรยิ้ม “ตอนนั้นคนทั้งโลกคงรู้กันหมดแล้วว่า แกนั่นแหละเป็นใคร” กนกรัตน์พูดไม่ออก “โดยเฉพาะคนแรกที่ต้องรู้” กนกรัตน์กลั้นใจด้วยความหวาดหวั่น “คือ..คุณนาคินทร์”