บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 17 หน้า 5
ห้องสวดมนต์ บ้านเสี่ยเกา เต็กนั่งคุกเข่าอยู่ในห้องสวดมนต์ เห็นเทพเจ้าจีนหน้าตาน่ากลัวเรียงรายเต็มไปหมด แสงเทียนจับหน้าเต็ก ขอบตาลึกโหล แลดูน่ากลัว อัดแน่นด้วยความแค้น เต็กหยิบกริชขึ้นมากรีดที่ข้อมือตัวเอง หลั่งเลือดให้หยดลงบนหน้าแท่นบูชา เต็กพึมพำ “อั๊วขอหลั่งเลือดสาบาน จะตามจองล้างจองผลาญนังหงส์ให้มันต้องตายอย่างน่าทุเรศเวทนา ยิ่งกว่าที่มันทำไว้กับลูกอั๊ว”
เสี่ยเล้งกับเสี่ยเกาแอบดูเต็กอยู่ คุยกันเบาๆ
เสี่ยเการะแวง “เถ้าแก่เต็กเป็นคนอสัตย์ตระบัดมิตร ทรยศหักหลังได้แม้กระทั่งพี่น้องร่วมสาบาน ลื้อแน่ใจนะว่ามันจะไม่ย้อนกลับมาแว้งกัดเรา”
“ศัตรูของศัตรูก็คือมหามิตร... อาเต็กรู้สายสนกลในภายในแก๊งหงส์ดำเป็นอย่างดี เก็บมันไว้ น่าจะเป็นประโยชน์กับเรามั่งไม่มากก็น้อย”
“แล้วถ้ามันคิดไม่ซื่อล่ะ”
“เสร็จนาค่อยฆ่าโคถึก เสร็จศึกค่อยฆ่าขุนพล หมดสิ้นเสี้ยนหนามเมื่อไหร่ ค่อยกำจัดมันทีหลังก็ยังไม่สาย” เสี่ยเล้งยิ้ม แววตาเหี้ยมลึก
อาซาเข้าในคุกที่ขังหงส์ แล้วสั่งให้สมุนเข้าไปจับตัวหงส์ออกมา “เชิญครับ คุณหนู”
“แกจะพาฉันไปไหน”
“เถ้าแก่เกาให้เชิญคุณหนูไปพบกับใครบางคน”
“ใคร”
“คนที่คุณหนูอยากพบมากที่สุด” อาซาบุ้ยหน้ากับสมุนให้นำหงส์ออกไป “เฮ้ย” สมุนซาพาตัวหงส์ออกไป
อาซาพาหงส์เข้ามาในคุกมืด ห้องทรมานหลง กลิ่นคาวเลือดคลุ้งตลบ เสี่ยเกานั่งเก้าอี้รออยู่ก่อนแล้ว นั่งกลิ้งลูกเหล็กในมืออย่างใจเย็น หงส์เห็นหลงถูกโซ่ตรวนล่ามขึงพรืด สภาพเนื้อตัวแตกยับไม่มีชิ้นดี อาการร่อแร่ หงส์น้ำตารื้นด้วยความสงสาร “อาหลง....”
“นายน้อย....”
“ไอ้พวกสารเลว พวกแกยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า… ลื้อเที่ยวป่าวประกาศว่าตัวเองเป็นมังกร แต่พฤติกรรมของลื้อมันชั่วช้ายิ่งกว่าหมาใน”
“โอหัง ! อวดดีเกินไปแล้ว !”
“สำหรับคนอย่างลื้อ แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ”
เสี่ยเกาบีบลูกเหล็กในมือแน่น พยายามข่มอารมณ์วกเข้าประเด็น “เรื่องที่ดินหัวมังกร อั๊วอยากจะให้คุณหนูรีบๆตัดสินใจ ไม่อย่างงั้นคนของคุณหนูอาจทนอยู่รอต่อไปไม่ไหว”
หงส์ขบกรามแน่น “เอาชีวิตคนมาเป็นเครื่องต่อรองเลวที่สุด”