บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 8 หน้า 4
อดุลย์เดินเข้ามาที่ท่าเทียบเรือ พร้อมคุยมือถือไปด้วย “ผมกำลังจะนั่งเรือเข้าไปที่เกาะของอัคคีแล้วนะครับคุณจิ ถ้าเจอคุณฉัตรชบาหรือไม่เจอยังไง ผมจะส่งข่าวไปบอกอีกทีนะครับ” อดุลย์กดวางสายแล้วเดินเข้ามาหาคนขับเรือรับจ้างที่จอดเรืออยู่ในท่าเทียบเรือ “ลุงรู้จักเกาะนายอัคคีมั้ย”
“รู้จัก พ่อหนุ่มจะไปที่นั่นเหรอ”
“ใช่ครับ ผมเป็นเพื่อนของอัคคี ลุงไปส่งผมที่นั่นหน่อยนะ”
“งั้นก็ลงเรือมาเลย”
อดุลย์ลงเรือ คนขับเรือก็ขับเรือออกไป
ฉัตรชบาวิ่งหนีอัคคีมาที่มุมตึก แล้วเข้าไปหลบในซอกนั้น อัคคีวิ่งตามมา อัคคีหยุดยืนอยู่ใกล้กับจุดที่ฉัตรชบาแอบอยู่ อัคคีกวาดตามองหาฉัตรชบาไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็น อัคคีวิ่งออกไปตามหาฉัตรชบาที่อื่น ฉัตรชบาโล่งอก
คนขับเรือรับจ้างขับเรือเข้ามาจอดส่งอดุลย์ที่ท่าเรือในเกาะของอัคคี อดุลย์ขึ้นจากเรือ
“จะให้ผมรอรับกลับมั้ยครับ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวขากลับผมให้คนที่นี่ไปส่ง”
คนขับเรือขับเรือออกไป อดุลย์เดินเข้าไปในเกาะ พร้อมกับกวาดตามองสำรวจไปรอบๆ ด้วย
อดุลย์เดินมาถึงหน้ากระท่อมที่พักของอัคคี อดุลย์มองสำรวจนิดหนึ่ง แล้วเดินขึ้นไปสำรวจบนกระท่อม เข็มยืนมองอดุลย์อยู่ห่างๆ แม้นมาศเดินเข้ามาหาเข็ม ท่าทางกลัวๆ
แม้นมาศมองไปที่อดุลย์ “ตำรวจหรือเปล่าตาเข็ม”
เข็มแขวะ “ไหนแกบอกว่านายหญิงของแกรับปากว่าจะไม่แจ้งตำรวจเอาผิดพวกเราไง แล้วแกจะกลัวอะไร”
“มันก็อดกลัวไม่ได้นี่หว่า”
“คุณอดุลย์ เป็นเพื่อนนาย แกกลับไปดูข้าวปุ้นไป เดี๋ยวข้าขึ้นไปรับหน้าเค้าเอง”
แม้นมาศเดินกลับไปทางบ้านพัก เข็มขึ้นไปหาอดุลย์บนกระท่อม
อดุลย์เดินสำรวจกระท่อมไปทั่ว จนมาถึงหน้าห้องนอนอัคคี อดุลย์กำลังจะเปิดประตูห้องนอนเข้าไป
ทันใดนั้น เสียงเข็มก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง “สวัสดีครับคุณอดุลย์”
อดุลย์ชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตู แล้วหันมาหาเข็ม “อ้าวนายเข็ม อัคคีไม่อยู่เหรอ บ้านพักเงียบเชียว”
“นายเข้าเมืองตั้งแต่เช้าแล้วครับ น่าจะสวนทางกับคุณอดุลย์”
อดุลย์หลอกถาม “อัคคีอยู่ที่นี่คนเดียว หรือว่าพาผู้หญิงมาอยู่ด้วย” เข็มอึกอัก อดุลย์เห็นท่าทางเข็มดูมีพิรุธ ก็รู้สึกได้ว่าต้องมีอะไรแน่ๆ “เดี๋ยวเข้าไปดูในห้องก็รู้ว่าอัคคีอยู่คนเดียวหรือเปล่า” อดุลย์เปิดประตูห้องนอนเข้าไปทันที
เข็มตกใจ “คุณอดุลย์!!!” เข็มตามอดุลย์เข้าไปในห้อง
อดุลย์มองไปรอบๆ ห้อง เห็นว่าในห้องมีแค่เตียงนอนและข้าวของของอัคคีคนเดียวเท่านั้น เข็มย้อนคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า