บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 8 หน้า 5
เข็มยืนคุยโทรศัพท์มือถืออยู่หน้ากระท่อม “มีอะไรครับนาย”
อัคคีคุยมือถือกับเข็มอยู่ในมุมลับตามุมหนึ่งในท่าเรือ “แกจำเพื่อนฉันที่ชื่ออดุลย์ได้ใช่มั้ย”
“จำได้ครับนาย”
“เดี๋ยวเค้าจะเข้าไปที่เกาะ แล้วถ้าเค้าถามว่าฉันพาผู้หญิงที่ไหนไปอยู่ที่นั่นด้วยหรือเปล่า แกห้ามพูดอะไรเด็ดขาดนะ แล้วก็เก็บของของฉัตรชบาไปซ่อนไว้ที่อื่นด้วย เอาไปไว้ที่บ้านพักแกก่อนก็ได้”
“ครับนาย เอ่อ...นายรู้เรื่องที่นายหญิงแอบติดเรือนายออกจากเกาะแล้วใช่มั้ยครับ”
“รู้แล้ว ตอนนี้ฉันกำลังตามหาตัวอยู่ ไม่รู้วิ่งหนีไปไหนแล้ว แกรีบไปเก็บหลักฐานของฉัตรชบาออกจากห้องนอนฉันก่อน ก่อนที่อดุลย์จะไปถึง”
“ครับนาย” เข็มกดวางสายแล้วรีบวิ่งขึ้นไปบนกระท่อม
เข็มเข้ามาขนของใช้ เสื้อผ้า และที่นอนของฉัตรชบาออกไป โดยเอาเสื่อห่อไว้แล้วแบกออกไป เสื้อชั้นในของฉัตรชบาหลุดออกมาจากเสื่อ ตกอยู่ที่มุมข้างประตู เข็มหันกลับมามองสำรวจห้องอีกที เห็นว่าเก็บของหมดแล้วก็แบกเสื่อที่ห่อของออกไป โดยไม่เห็นเสื้อชั้นในที่ตกอยู่ข้างประตู
เข็มมั่นใจว่าเก็บหลักฐานเรียบร้อยตามที่อัคคีสั่ง “นายอัคคีอยู่ที่นี่คนเดียวจริงๆ ครับ”
อดุลย์ทำหน้าแบบไม่อยากเชื่อ อดุลย์เดินสำรวจไปทั่วห้อง เข็มมองตามอดุลย์ไปทุกฝีก้าว แล้วก็ชะงักตกใจ เพราะอดุลย์ไปหยุดยืนอยู่ใกล้ๆ กับเสื้อชั้นในของฉัตรชบาที่ตกอยู่ในห้อง อดุลย์เกือบจะเห็น แต่ก็มองผ่านไป เข็มรีบเข้าไปดึงตัวอดุลย์ให้ออกจากห้อง
“ผมว่าคุณอดุลย์ออกไปนั่งรอนายข้างนอกดีกว่าครับ ในนี้ร้อน” เข็มแอบเอาเท้าเขี่ยเสื้อชั้นในของฉัตรชบาเข้าไปในซอกพ้นสายตาอดุลย์ได้อย่างหวุดหวิด
อดุลย์เดินออกไปนอกห้อง เข็มแอบเป่าปากโล่งอก
ฉัตรชนกนั่งทำงานในห้อง ฉกาจเปิดประตูห้องเข้ามา
ฉัตรชนกแปลกใจ “คุณพ่อ มาหาผมถึงที่นี่ มีอะไรด่วนหรือเปล่าครับ”
ฉกาจเข้ามานั่ง “พ่อจะมาคุยกับฉัตรเรื่องยัยชบาน่ะ คุยที่บ้านเดี๋ยวแม่เค้าได้ยินขึ้นมาจะโวยวายให้เป็นเรื่องใหญ่”
จิดาภาทำทีเป็นเอาน้ำเข้ามาเสิร์ฟให้ฉกาจ พร้อมกับเงี่ยหูฟังไปด้วย
“พอดีเพื่อนพ่อที่เป็นนายพลเพิ่งกลับจากราชการที่ต่างประเทศ พ่อก็เลยไปขอให้เค้าช่วยตามเรื่องชบาให้ เค้ารับปากว่าจะจัดการให้แบบเงียบๆ ไม่ให้คนอัคคีรู้ตัว อีกไม่นานเราคงรู้ว่าชบาถูกจับตัวไปไว้ที่ไหน ถึงอัคคีจะเป็นลูกชายของเพื่อนสนิทพ่อ แต่ถ้าเค้าทำร้ายยัยชบาอย่างนี้ พ่อก็ไม่ยอมไม่ได้เหมือนกัน”
จิดาภาตกใจ ทำหลุดหลุดมือ
ฉัตรชนกหันมาถาม “เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณจิ”
“ไม่เป็นไรค่ะ” จิดาภาเก็บถาดขึ้นมา หันไปบอกฉกาจ “ขอโทษนะคะ”
จิดาภายืนรอฟังอยู่ใกล้ๆ เพราะอยากสืบข่าวว่าฉกาจจะจัดการกับอัคคีอย่างไร ฉกาจมองจิดาภาอย่างไม่ค่อยไว้ใจ ไม่อยากให้รู้เรื่องภายในของครอบครัว