บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 9
บทประพันธ์ ระกา นุกูลบทโทรทัศน์ แสงเหนือ
ฉัตรชนกคุยกับฉกาจอยู่ในห้องหนังสือ
“นักสืบของผมส่งข้อมูลมาให้แล้วนะครับคุณพ่อ เค้าบอกว่าเห็นอัคคีอยู่ที่ท่าเรือแถวๆ ปราณบุรีครับ ผมให้คนเช็คดูแล้ว อัคคีมีสัมปทานเกาะอยู่ที่นั่น ผมว่าอัคคีต้องจับชบาไปไว้ที่นั่นแน่ๆ”
“ข้อมูลที่ฉัตรได้มาตรงกับข้อมูลที่ทางตำรวจบอกพ่อ”
“พรุ่งนี้ผมจะรีบไปที่เกาะนั่นแต่เช้า”
“พ่อจะให้เพื่อนพ่อช่วยประสานกับตำรวจท้องที่ ให้พาฉัตรเข้าไปที่เกาะนั่นเอง”
“ผมจะต้องพาชบากลับบ้านให้ได้ คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
“ฉัตรต้องช่วยน้องออกมาให้ได้นะ ป่านนี้อัคคีจะทำอะไรกับชบาบ้างก็ไม่รู้” ฉกาจเป็นห่วงฉัตรชบามาก
อำภายกถาดยาของฉกาจมาที่หน้าห้อง อำภาได้ยินฉัตรชนกกับฉกาจพูดถึงเรื่องฉัตรชบาอยู่พอดีก็แปลกใจว่าฉัตรชบาไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนอย่างที่ฉัตรชนกเคยบอกตนเหรอ อำภาแอบฟังอยู่หน้าห้องก่อน ยังไม่เข้าไป
“ที่ผ่านมาผมอาจจะเสียศูนย์ไปหน่อย เพราะทุกอย่างมันประเดประดังเข้ามาพร้อมกันหมด ทั้งเรื่องการตายของวรรณิศา เรื่องที่พลาดจนต้องแต่งงานกับคุณเกษทั้งที่ไม่ได้รัก พอเกิดเรื่องกับน้อง ผมก็ยังช่วยอะไรได้ไม่มากอีก ทั้งที่ผมเป็นต้นเหตุให้ชบาต้องเดือดร้อนแท้ๆ ผมมันไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ”
ฉกาจตบบ่าปลอบใจ “ทุกคนย่อมต้องมีช่วงเวลาที่อ่อนแอกันบ้างเป็นธรรมดา แล้วถ้าฉัตรรู้สึกผิดต่อน้อง พรุ่งนี้ฉัตรก็ต้องพาน้องกลับบ้านให้ได้”
อำภาผลักประตูเข้ามาในห้อง เธอโวยวาย “ยัยชบาถูกลักพาตัวไปทำไมถึงไม่มีใครบอกฉัน เห็นฉันเป็นหัวหลักหัวตอหรือไง” ฉัตรชนกตกใจ ปั้นหน้าไม่ถูกกันทั้งคู่ อำภาเอาถาดยาวางกระแทกลงบนโต๊ะ แล้วมองหน้าฉกาจกับฉัตรชนกอย่างเอาเรื่อง “ฉันเอะใจอยู่แล้วเชียวว่าแค่ไปเที่ยวต่างจังหวัดแค่นี้ทำไมชบาถึงโทรกลับบ้านไม่ได้ ยัยชบาถูกจับตัวไปตั้งหลายวัน ป่านนี้ไม่ป่นปี้ไปหมดแล้วเหรอ”
“ก็เพราะคุณชอบโวยวายอย่างนี้ยังไงล่ะ ถึงไม่มีใครอยากบอกอะไรคุณ”
“ฉันเป็นแม่นะคุณฉกาจ เกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวฉัน ฉันก็ต้องรับรู้ด้วยสิ แล้วนายอัคคีอะไรนั่นมันเป็นใคร ทำไมต้องมาจับตัวชบาไปด้วย”
“อัคคีเป็นลูกชายเอกภพเพื่อนผมไง”
“แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมอัคคีจะต้องจับตัวชบาไปด้วย”
“เรื่องมันยาว เอาไว้ผมจะเล่ารายละเอียดให้คุณฟังทีหลังก็แล้วกัน”