บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 9 หน้า 3

ฉัตรชบาเดินมาถึงหน้ากระท่อมที่พัก ไม่อยากเข้าไปนอนห้องเดียวกับอัคคีเลย เมื่อคิดถึงตอนที่เธอได้ยินแม้นมาศกับเข็มคุยกัน

“ฉันเห็นมาเต็มสองลูกกะตาเนี่ย ฉันว่านายอัคคีต้องคิดอะไรๆ กับนายหญิงบ้างล่ะวะ ไม่งั้นคงไม่จับมาจูบแล้วจูบอีกอย่างนั้นหรอก ผัวเมียกันรึก็ไม่ใช่”

เข็มเริ่มเห็นด้วย “เออ...ข้าว่ามันชักจะยังไงๆ อย่างที่แกว่าแล้วจริงๆ ผู้ชายน่ะถ้าลึกๆ แล้วไม่คิดได้คิดอะไร ไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก”

ฉัตรชบากำลังจะก้าวเข้าไปในกระท่อม แต่แล้วก็เปลี่ยนใจหันหลังกลับ เดินไปนั่งที่แคร่หน้ากระท่อม หญิงสาวคิดทบทวนเหตุการณ์ต่างๆ ตั้งแต่วันแรกที่ถูกอัคคีจับตัวมา

ฉัตรชบาปรี๊ดใส่ “นายจับฉันมาทำไม”

“คุณกับพี่ชายคุณต้องชดใช้ให้ศา”

“ชดใช้อะไร?”

อัคคีสีหน้าเหี้ยม “พี่ชายคุณทำให้น้องสาวผมต้องตายอย่างทุกข์ทรมาน มันก็ต้องได้รับรู้รสชาติของการที่ต้องทนเห็นน้องสาวตัวเองทุกข์ทรมานจนตายอย่างผมดูบ้างเหมือนกัน”

อัคคีเอาน้ำในถังสาดใส่ฉัตรชบาจนเปียกไปทั้งตัว

“ถ้าจะทรมานกันขนาดนี้ ฆ่าฉันเลยดีกว่า ฆ่าฉันสิ!” ฉัตรชบาคอตก จะเป็นลม

อัคคีใช้มือบีบคางฉัตรชบาให้เงยหน้าขึ้นมามองหน้าตน “ตายง่ายๆ มันจะไปสนุกอะไร”

อัคคีจ้องหน้าฉัตรชบา แววตาโกรธจัด แล้วกระชากตัวฉัตรชบาเข้ามาจูบสั่งสอนอย่างรุนแรง ฉัตรชบาดิ้น อัคคีจับหน้าฉัตรชบาล็อคไว้ไม่ให้หันหนี อัคคีปล่อยตัวฉัตรชบา ฉัตรชบาตบอัคคีด้วยความโกรธอีกที

ฉัตรชบากัดฟันกลั้นน้ำตาเอาไว้ ไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าอัคคี “ไอ้คนสารเลว !!!”

“ผมยังเลวได้มากกว่านี้อีกนะ” อัคคีโกรธกระชากตัวฉัตรชบาเข้ามาจูบสั่งสอนอย่างรุนแรงอีก

ฉัตรชบามีสีหน้าเจ็บแค้นที่ถูกอัคคีทรมาน แต่แล้วก็มีสีหน้าแววตาอ่อนลง คิดถึงตอนที่อัคคีเคยช่วยเหลือตน

ฉัตรชบาพลาดไปเหยียบหางงูเข้า งูตวัดตัวมาจะฉกฉัตรชบา อัคคีรีบจับตัวฉัตรชบาให้หลบมาอยู่ด้านหลังตน

งูฉกเข้าที่ข้อเท้าของอัคคี แล้วเลื้อยหนีไป อัคคีนั่งลงบีบเลือดออกจากแผลให้มากที่สุด เพื่อรีดพิษงูออก แล้วฉีกชายเสื้อออกมาเป็นเส้น มัดเหนือแผลไว้