บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 15 หน้า 2
อัคคีตะคอกใส่เกษณีย์ “ผมไม่ได้ทำ คุณโกหก!!!”
เกษณีย์กลัว ขยับเข้าไปเกาะแขนหลบหลังฉัตรชนก “ฉันเห็นจริงๆ นะคะ”
“ตอนที่ผมเข้าไปถึง คุณลุงฉกาจก็ตกบันไดไปแล้ว” เขาจ้องหน้าเกษณีย์ “ถ้าจะมีใครซักคนทำร้ายคุณลุงฉกาจ ผมว่าคนนั้นน่าจะเป็นคุณมากกว่า เพราะคุณอยู่กับคุณลุงฉกาจสองคน ก่อนที่ผมจะไปถึงซะอีก”
ฉัตรชบามองอัคคีสลับกับเกษณีย์ สีหน้าครุ่นคิดว่าว่าเชื่อคำพูดใครได้มากกว่ากัน
ฉัตรชนกย้ำกับอัคคี “ถ้าทำผิด ก็ยอมรับผิดแต่โดยดีเถอะ โทษหนักจะได้เป็นเบา”
“พวกแกรวมหัวกันใส่ร้ายฉัน!!! ฉันจะฆ่าแกไอ้ฉัตรชนก!!!”
อัคคีทำท่าจะพุ่งใส่ฉัตรชนก ตำรวจต้องคว้าตัวไว้ “ใจเย็นก่อนครับคุณอัคคี”
เกษณีย์ได้ที “ดูสิคะคุณตำรวจ นี่ขนาดอยู่ต่อหน้าตำรวจแท้ๆ เค้ายังกล้าขู่ฆ่าคุณฉัตรเลย”
ฉัตรชบาบอกตำรวจ “เอาตัวเค้าไปสงบติอารมณ์ในคุกเลยค่ะ”
ตำรวจลากอัคคีออกไป
อัคคีโวยวาย “ปล่อยผม ผมไม่ได้ทำอะไรผิด”
ฉัตรชบาเห็นอัคคีถูกจับไปก็แอบไม่สบายใจนิดหนึ่ง เกษณีย์เห็นก็แอบยิ้มเยาะหมั่นไส้
ฉัตรชบา ฉัตรชนกและเกษณีย์เดินออกมาจากสถานีตำรวจ
“อัคคีนี่ร้ายจริงๆ นะคะ ขนาดอยู่ต่อหน้าตำรวจ ยังกล้าข่มขู่พวกเราอีก อย่างนี้ต้องให้ติดคุกซะให้เข็ด” เกษณีย์เหน็บๆ “ใช่มั้ยคะน้องชบา”
ฉัตรชบาตอบไปหน้านิ่งๆ “ค่ะ”
“น้องชบาทำใจได้แน่นะคะถ้าอัคคีจะติดคุกยาว”
“แล้วทำไมชบาจะต้องทำใจไม่ได้ด้วยล่ะคะ”
“ก็เมื่อกี๊พี่เห็นน้องชบาทำหน้าเหมือนเป็นห่วงเค้า”
“อัคคีเป็นคนทำร้ายคุณพ่อนะคะพี่เกษ ชบาจะไปเป็นห่วงเค้าทำไม”
ฉัตรชบาเดินหนีไป ไม่อยากถูกจับได้ว่าลึกๆ แล้วตนก็แอบเป็นห่วงอัคคีจริงๆ
ฉัตรชนกตำหนิแบบรำคาญๆ “คุณนี่ชอบพูดอะไรไร้สาระอยู่เลยนะ”
“ฉันก็พูดไปตามที่เห็น ถ้าคุณไม่เชื่อฉันก็คอยดูเอาเองก็แล้วกัน ฉันว่าระหว่างฉัตรชบากับอัคคี จะต้องมีอะไรมากกว่าที่เราเห็นแน่ๆ”
ฉัตรชนกฟังแล้วไม่สบายใจ