บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 15 หน้า 4
ตำรวจก็เลยเชื่อฝ่ายนั้นมากกว่าอัคคี แต่คุณจิไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ตอนนี้ผมประกันตัวอัคคีออกมาแล้วครับ ระหว่างนี้ก็ต้องหาหลักฐานมาสู้คดีกันต่อไป”
“ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกได้เลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“อัคคีคงดีใจนะครับที่คุณจิยังเป็นห่วงมันอยู่”
อดุลย์ชำเลืองมองอัคคีนิดหนึ่ง ในขณะที่อัคคีก็ดีที่จิดาภายังพอเป็นห่วงตนอยู่บ้าง ไม่ถึงกับตัดขาดตน
จิดาภา ยิ้มแห้งๆ “ถึงฉันกับอัคคีจะเลิกกันแล้ว แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่นี่คะ ถ้ามีอะไรที่ฉันพอจะช่วยได้ ฉันก็อยากช่วยค่ะ”
“ขอบคุณครับ ถ้ามีอะไรให้ช่วยผมจะรีบบอกคุณจิทันทีเลยครับ”
อดุลย์กดวางสาย
อัคคีบอก “แกกลับออฟฟิศไปก่อนนะ”
“แล้วแกจะไปไหน”
“ฉันมีเรื่องต้องเคลียร์” อัคคีเดินออกไป สีหน้าท่าทางเอาเรื่อง
อดุลย์บ่นพึมพำ “เพิ่งออกจากคุกมาหยกๆ จะไปก่อเรื่องอะไรที่ไหนอีกวะเนี่ย” อดุลย์ถอนใจด้วยความกังวลว่าอัคคีจะไปก่อเรื่องอะไรอีก
ฉัตรชบานั่งทำงานอยู่ในห้อง เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่จิดาภาจะเข้ามา
“คุณจิ มีอะไรเหรอคะ”
“ฉันเพิ่งทราบจากคุณฉัตรชนกว่าเมื่อวานนี้เกิดเรื่องกับคุณฉกาจ” จิดาภาลังเลใจนิดหนึ่งก่อนตัดสินใจถาม “คุณชบาคิดว่าอัคคีเป็นคนทำร้ายคุณฉกาจจริงๆ เหรอคะ”
“ถ้าไม่ใช่เค้าแล้วจะเป็นใครล่ะคะ เค้าเกลียดครอบครัวฉัน เค้าอาฆาตพี่ฉัตร แล้วเค้าก็พูดกับฉันเองว่าเค้าอยากฆ่าคุณพ่อฉัน”
จิดาภาเผลอพูดออกไปเหมือนคนคุ้นเคยกับอัคคีดี “อัคคีเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นไปอย่างนั้นเอง แต่ความจริงแล้วเค้าไม่ใช่คนเลวถึงขนาดจะฆ่าใครได้หรอกค่ะ คุณชบาก็น่าจะรู้ดีนะคะ เพราะอัคคีก็เคยช่วยชีวิตคุณไว้ตั้งหลายครั้งแล้ว”
ฉัตรชบาแปลกใจ “คุณจิพูดเหมือนรู้จักอัคคีดีเลยนะคะ”
จิดาภาแก้ตัว “ฉันจะไปรู้จักเค้าได้ยังไงล่ะคะ ฉันก็แค่พูดไปตามสิ่งที่คุณชบาเคยเล่าให้ฉันฟังน่ะค่ะ”
“ตอนนี้คดีอยู่ในมือตำรวจแล้ว ก็ปล่อยให้เป็นไปตามกระบวนการกฎหมายดีกว่าค่ะ แต่งานนี้อัคคีคงรอดยาก เพราะพี่เกษเป็นพยานที่เห็นเหตุการณ์”
“คุณชบาแน่ใจเหรอคะว่าคุณเกษณีย์พูดความจริง”