บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 20
บทประพันธ์ : ระกา นุกูลบทโทรทัศน์ โดย วาทินีย์
เกษณีย์ลุกพรวดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางเหวี่ยงสุดๆ “นี่เสี่ยโกงเกษใช่มั๊ยคะ”
“อ้าว...ทำไมคุณเกษพูดอย่างนั้นล่ะครับ”
“ก็เกษเสียๆๆ เสียจนหมดตัวแล้วเนี่ย เสี่ยต้องตุกติกอะไรแน่ๆ เลยใช่มั๊ย”
“ใจเย็นๆ เสียแค่ไม่กี่แสน จะโมโหทำไม คนอื่นเค้าเสียกันเป็นล้านๆ เค้าก็ยังเสี่ยงต่อเลย”
“ไม่เอาแล้ว...พอ...เลิก เกษไม่เล่นแล้ว” เกษณีย์หยิบกระเป๋าถือจะเดินไป
คมกับเดชเข้ามาขวางเกษณีย์ไว้ “จะไปไหน เสี่ยยังคุยกับคุณไม่จบ คุณยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”
“ชั้นจะกลับ หลีกไป”
เสี่ยเป้าท้วง “ไหนบอกว่าจะเล่นเพื่อพาเงินมาใช้หนี้ผมไง ทำไมเบี้ยวกันอย่างนี้ล่ะ”
“วันนี้เกษมือไม่ขึ้น เอาไว้จะกลับมาใหม่”
“คุณต้องกลับมาเพราะผมไม่ชอบให้ลูกหนี้หายหน้าหายตาไปนานจนผมต้องทวง”
“เกษกลับมาแน่ ไม่ต้องกลัวจะหนีหนี้หรอก” กษณีย์เดินออกไป
คมไม่พอใจ “จะปล่อยไปเหรอครับเสี่ย”
“เดี๋ยวมันก็กลับมา ชั้นมั่นใจ”
อำภามาหาฉัตรชบาที่ห้องเพื่อจะมาคุยเรื่องศรุตขอหมั้น อำภาเคาะประตูเรียก “ชบา เปิดประตูให้แม่หน่อย” อำภาผิดสังเกตเห็นเงียบไป หมุนลูกบิดพบว่าห้องไม่ได้ล้อค จึงเปิดเข้าไปในห้อง “ชบา” อำภาเห็นตู้เสื้อผ้าถูกเปิดทิ้งไว้รีบเข้าไปดู เห็นเสื้อผ้าบางส่วนหายไป “แย่แล้ว”
ศรุตนั่งคิดทบทวนที่ฉัตรชบาปฎิเสธการขอหมั้น สักพักมีสายเข้าจากอำภา ศรุตรับสาย “สวัสดีครับคุณป้า”
“แย่แล้วศรุต ชบาหายไปไหนก็ไม่รู้ โทรไปก็ติดต่อไม่ได้ แถมเอาเสื้อผ้าไปด้วย ป้าว่าท่าทางไม่ดีแน่ จะทำยังไงดี”