บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 20 หน้า 4
“สวัสดีค่ะคุณเกสร มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”
“พาลูกเกษมาส่งค่ะคุณพี่ ที่กลับไปอยู่บ้านซะหลายวันก็เพราะต้องไปช่วยดูแลดิชั้นตอนที่ป่วยน่ะค่ะ ตอนนี้ดิชั้นหายดีแล้วก็เลยพามาส่งคืนคุณพี่ค่ะ”
“ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้ไปเยี่ยม ดิชั้นต้องไปดูแลคุณฉกาจที่โรงพยาบาลค่ะ แต่เห็นคุณเกสรหายป่วยแข็งแรงขึ้นก็ดีใจด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณพี่ ดิชั้นก็ขอให้คุณฉกาจหายไวๆเหมือนกันนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ”
เกษณีย์รำคาญที่ทั้งสองคุยกัน “เกษขอตัวไปพักก่อนนะคะ เกษเพลีย”
อำภาอนุญาต “เชิญตามสบายเลยจ้ะ บ้านนี้ก็เหมือนบ้านหนูเกษน่ะแหละ”
เกษณีย์ลุกออกไป
เกสรเกริ่น “คุณพี่คะ ที่มาวันนี้ไม่ได้มาแค่ส่งยายเกษอย่างเดียวหรอกค่ะ”
“อ้าว...แล้วมีเรื่องอะไรเหรอคะ”
“คือว่าธุรกิจที่ทำอยู่มีปัญหาน่ะค่ะคุณพี่ ต้องหาเงินด่วนมาเคลียร์ ก็เลยนึกถึงคุณพี่” เกสรหยิบกล่องเครื่องเพชรออกมาเปิดให้ดู “เพชรน้ำงามชุดนี้เป็นของเก่าแก่ประจำตระกูลค่ะ ฝีมือช่างสุโขทัย งานประณีตมาก”
อำภาดูเครื่องเพชร “เพชรน้ำงามจริงๆ ซะด้วย ฝีมือช่างโบราณนี่ละเอีอดอ่อนละเมียดละไมจริงๆหาที่ติไม่ได้เลยค่ะ”
“ดิชั้นอยากจะขอให้คุณพี่เก็บไว้ จะไปเอ่ยปากกับคนอื่นก็ไม่ไว้ใจ เครื่องเพชรโบราณชุดนี้ ดิชั้นอยากให้อยู่กับคนที่คู่ควรมากกว่าดิชั้นค่ะ”
“จะเอามาจำนำกับดิชั้นงั้นเหรอ??”
“แหม...คุณพี่คะ อย่าเรียกว่าจำนำเลยค่ะ เรียกว่าสมบัติผลัดกันชมดีกว่า ดิชั้นฝากคุณพี่ดูแลสักพักแล้วจะมาไถ่คืนนะคะ”
“เท่าไหร่คะ”
“สามล้านค่ะ”
“นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นคุณเกสร ดิชั้นไม่ช่วยจริงๆนะคะ”
“ขอบพระคุณมากค่ะคุณพี่ที่เมตตาดิชั้นกับลูก”