บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 17 หน้า 3
“ถ้าคุณยังไม่เลิกโทรมา ผมจะใจร้ายให้ดู” ศรุตกดวางสาย “ผมไม่มองใครอีกแล้ว นอกจากคุณคนเดียว....ฉัตรชบา”
อำภาวางแก้วน้ำสีแดงอ่อนๆลงบนโต๊ะ “น้ำทับทิมจ้ะ ป้าคั้นเอง ลองชิมดูนะ”
“ขอบคุณครับ คุณป้าขยันจังเลยนะครับ”
“ทุกวันนี้ป้าก็สวดมนต์ไหว้พระ อธิษฐานขอพรให้คุณฉกาจฟื้นขึ้นมาไวๆ พยายามไม่คิดมาก ทำจิตใจให้แจ่มใส”
“คุณป้าทำถูกแล้วล่ะครับ ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยได้ ก็บอกเลยนะครับ ผมยินดี”
“ถ้าอยากช่วยป้าก็ดูแลชบาให้ดีๆ ก็แล้วกัน เกิดเรื่องมากมายขึ้นกับบ้านเรา โดยเฉพาะกับชบา”
“ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลชบาอย่างดี”
“ศรุตแน่ใจนะลูกว่ายอมรับ เอ่อ...เรื่องนั้นได้”
“แน่ใจสิครับ ผมไม่แคร์หรอก ผมรักชบาเกินกว่าจะแคร์เรื่องพวกนั้น แล้วที่สำคัญเธอถูกจับตัวไป ไม่ใช่ว่าเต็มใจไปเองซะที่ไหน”
“ขอบใจนะ ที่เข้าใจชบา” ฉัตรชบากลับเข้ามา “อ้าว... ชบามาแล้ว ไปไหนมาลูก จะไปไหนไม่บอกไม่กล่าวแม่สักคำ ศรุตเค้ามารอตั้งนานแล้ว”
“เอ่อ..ชบาไปเยี่ยมคุณพ่อมาน่ะค่ะ”
“คุณลุงเป็นยังไงบ้างครับ”
“ยังไม่ฟื้นค่ะ แต่อาการอื่นๆ ก็ทรงตัวดี ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”
อำภาแย้ง “จะไม่ให้ห่วงได้ยังไง เฮ้อ...ต่อให้อยู่ในมือหมอ ก็อดห่วงไม่ได้ คุยกันไปก่อนนะลูก เย็นนี้อยู่ทานข้าวด้วยกันนะ” อำภาลุกเดินออกไป
“ศรุตมีอะไรรึเปล่า”
“จะมาคุยกับคุณเรื่องงานแต่งน่ะ คือ...ผมก็รู้นะว่าไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมเท่าไหร่ เพราะคุณลุงก็ยังไม่ฟื้น แต่ผมเองก็ร้อนใจอยากเตรียมงานไว้ล่วงหน้า”
“ศรุตอยากแต่งงานกับชบาจริงๆ เหรอ”