บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 5

บทประพันธ์   ระกา นุกูลบทโทรทัศน์   แสงเหนือ

ห้องทำงานของฉัตรชนก ฉัตรชนกนั่งคุยอยู่กับภูชิชย์

“นักสืบหาตัวเจ้าของเบอร์โทรศัพท์ที่ส่งคลิปชบามาให้พี่ได้แล้วนะ”

“มันเป็นใครครับ”

“เจ้าของเบอร์ที่จดทะเบียนไว้เป็นคนขับมอเตอร์ไซค์รับจ้าง เค้าบอกว่าขายโทรศัพท์ให้กับผู้ชายคนนึงไป แล้วเค้าก็จำหน้าผู้ชายคนนั้นไม่ได้แล้วด้วย”

ภูชิชย์ร้อนใจ “แล้วเราจะทำยังไงต่อครับล่ะครับ ผมเป็นห่วงชบาจนจะบ้าอยู่แล้ว (ครุ่นคิด) ผมว่าเราต้องให้ตำรวจช่วยแล้วนะครับพี่ฉัตร”

“คนร้ายมันขู่ไว้ว่าถ้าบอกตำรวจมันจะฆ่าชบา พี่กลัวชบาจะไม่ปลอดภัยน่ะสิ” ฉัตรชนกหนักใจ “พี่จะรออีกสองวัน ให้คนร้ายมันติดต่อกลับมาอีกครั้ง

“แล้วพี่มั่นใจได้ยังไงว่าสองวันนี้ชบาจะไม่เป็นอะไร”

“ชบาไม่ใช่คนโง่ พี่มั่นใจว่าชบาจะต้องหาทางเอาตัวรอดได้ ภูอย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่พี่รู้นะ พี่ไม่อยากให้ท่านกังวลมากไปกว่านี้”

“ครับ แต่จะว่าไปมันก็น่าแปลกนะครับ ชบาเพิ่งกลับมาจากอเมริกา ก็ไม่น่าจะมีศัตรูที่ไหน แถมคนร้ายมันจับตัวชบาไปแล้วยังส่งคลิปมาให้พี่ฉัตรอีก เหมือนต้องการจะเล่นสงครามประสาทกับพี่ฉัตร” ภูชิชย์สงสัย “พี่ฉัตรมีศัตรูที่ไหนหรือเปล่าครับ”

ฉัตรชนกมีสีหน้าฉุกคิดอะไรบางอย่าง “คนที่เห็นพี่เป็นศัตรูก็มีอยู่แค่คนเดียว”

“ใครครับ”

“นายอัคคี”

ฉัตรชนกเริ่มคิดว่าคนร้ายอาจจะเป็นอัคคีจริงๆ

ฉัตรชบาเดินโซเซหลบตามต้นไม้บ้าง โขดหินบ้างมาตามทางเดินริมชายหาด ฉัตรชบาหันหน้าหันหลัง กลัวอัคคีตามมา ฉัตรชบาท่าทางอ่อนเพลีย แต่ก็กลั้นใจเดินไป

ฉัตรชบา มองเห็นท่าเรืออยู่ไกลลิบๆ  “เรือ!!! รอดแล้วเรา”

ฉัตรชบารีบวิ่งไปที่ท่าเรือ ไม่คาดคิด อัคคีโผล่พรวดออกมาจากพุ่มไม้ มาขวางหน้าฉัตรชบาไว้

อัคคีตะคอกใส่ “จะหนีไปไหน!!!”