บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 8
บรรยากาศเงียบเหงาของมหาวิทยาลัยวันปิดเทอม ซึ่งไม่มีนักศึกษา จะเห็นแต่เก๋าเดินไปเดินมา
จุนกำลังมองด้านหลังของหญิงชายคู่หนึ่ง ที่จับมือกันเดินไปข้างหน้า ด้วยสีหน้าเศร้า แล้วตะโกนเรียกสุดเสียง
“นิ้ม!”
เลิฟลี่ นักแสดงสาวดาวรุ่ง หันมาทำหน้างงๆ ผู้กำกับมิวสิควิดีโอสั่งเสียงดังลั่นทันที “คัท!” จุนหลุดจากภวังค์ หันมามองทางมอนิเตอร์ ผู้กำกับโวยวายหัวเสีย ส่วนท็อปปิ้งยืนหน้าเจื่อนอยู่ข้างๆ “นิ้มอะไรกันเล่า เลิฟลี่โว้ยเลิฟลี่ ไม่เคยดูหนังดูละครเค้าเลยเหรอ”
“ขอโทษครับ”
“สติมาหน่อยครับ”
ท็อปปิ้งออกตัว “ขอโทษนะคะพี่ผู้กำกับ น้องยังใหม่อยู่น่ะค่ะ”
“เก่าใหม่ไม่สน ขอแค่ตั้งใจ เฮ้อ..ตั้งแต่เช้ายังได้ไม่กี่ซีนเล้ย”
ช่างแต่งหน้าเข้าไปซับหน้าเลิฟลี่ สวัสดิการเอาน้ำเข้าไปให้ดื่ม
จุนเดินเข้าไปหาเลิฟลี่กับนักแสดงชาย “ขอโทษนะครับ”
เลิฟลี่เมื่อออกจากบทบาทการแสดง ก็เป็นสาวมั่น ร่าเริง คุยกับจุนอย่างไม่ถือตัว “ไม่เป็นไร เมือกี๊คิดถึงแฟนเหรอ”
จุนอึกอัก แต่ก็พอดีกับผู้กำกับตะโกนสั่งมา “เอาใหม่ๆ เอาตั้งแต่เดินจากกัน เลิฟลี่ดีแล้วนะจ๊ะ แค่เดินเฉยๆยังเศร้าเลย เก่งมาก”
ท็อปปิ้งแอบเบะปากหมั่นไส้ผู้กำกับอยู่ข้างหลัง ทีมงานตีเสลดกับผู้กำกับสั่งกล้องเดิน
ธันย์สะพายเป้ออกมาจากห้อง มือข้างที่เจ็บมีผ้าพันไว้ นิ้มหิ้วกระเป๋าเดินทางออกมาจากห้องเช่นกัน ทั้งสองอึ้ง พูดกันไม่ออก แล้วธันย์ก็ถามขึ้นก่อน “จะกลับบ้านเหรอ”
“ใช่ ธันย์ล่ะ จะไปไหน”
“เราก็จะกลับบ้านเหมือนกัน”
“อื้ม เราไปนะ”
ธันย์ตัดสินใจเรียก “นิ้ม…เรายังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้หรือเปล่า”
นิ้มนิ่งไปครู่หนึ่ง “เราอยากเป็นเพื่อนกับทุกคนนั่นแหละ แต่...เราทำตัวไม่ถูกน่ะ เราไม่อยากให้ใครต้องมาทะเลาะกันเพราะเรา”
“มันไม่ใช่ความผิดของนิ้มหรอก ถ้าเราเจอจุน เราจะคุยกับมันเอง เดี๋ยวอะไรๆก็คงดีขึ้น นิ้มอย่ากังวลเลยนะ”