บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 3 หน้า 2
“เฮ่ย แล้วจะไหวเหรอ “
“เราก็ยังคิดไม่ตก ถ้ากลับดึกกว่านี้ แม่ก็จะไม่มีคนช่วยทำขนมจีน จะเข้างานเร็วขึ้นก็คงไม่ได้ซ้อมดนตรีอีก แถมยังจะไปเรียนไม่ไหวด้วย”
“แต่ถ้านายมาเล่นดนตรีกับเรา นายอยากรับกี่งาน เวลาไหน นายก็จัดการเองได้เลย แล้วเผลอๆนะ นายอาจจะเก็บตังค์ซื้อหูฟังได้เร็วขึ้นด้วย”
“แล้ว...ถ้าวันไหนเราไปไม่ได้ นายจะไม่เดือดร้อนเหรอ”
“ไม่ต้องห่วง คนขาด คนแทนมีทุกวัน ทีนี้นายก็มีเวลาซ้อมกับพวกเราแล้ว ยิ่งไอ้หนุนไปท้าทายไอ้บอมบ์อย่างนั้น คงต้องซ้อมกันหนักขึ้น “
“ก็เข้าใจอะนะ ว่าโดนก๊อปเพลง แถมยังชนะพวกนายอีก แต่ก็ไม่คิดว่าไอ้หนุนจะไปท้าเค้าอย่างนั้น ปกติเห็นออกจะใจเย็น”
“ก็มันมีอะไรมากกว่านั้นน่ะสิ”
“อะไรเหรอ”
หนุนดูรูปแจนในจอคอม สีหน้าเจ็บปวด และเจ็บใจ จะคลิก delete ก็ลังเล แล้วก็ไม่ลบ แต่คลิกโปรแกรมระบายสี มาระบายหน้าแจนซะเละเทะแทน สุดท้ายก็ลบที่ระบายออกกลับเป็นรูปเดิม หนุนถอนใจ คิดถึงเรื่องในอดีต
โต๊ะริมกระจก ร้านไอศครีม หนุน กับแจนนั่งกันนิ่ง เครียด ไอศครีมในถ้วยของทั้งคู่ละลาย เหมือนไม่ถูกตักกินเลย แล้วแจนก็พูดขึ้นก่อน “หนุน แจนไปละนะ”
แจนจะลุกแต่หนุนคว้ามือแจนไว้ก่อน “แจน อย่าทำอย่างนี้สิ ไอ้บอมบ์มันไม่ได้ดีอย่างที่แจนคิดนะ”
“หนุน เราเลิกกันดีๆเถอะนะ”
“แต่หนุนไม่ได้อยากเลิกกับแจน หนุนจะเทคแคร์แจนมากกว่านี้ แจนจะให้หนุนทำอะไรก็บอกมา”
“หนุนทำไม่ได้หรอก แจนเข้าใจนะว่าหนุนมีหน้าที่ที่จะต้องทำ แล้วหนุนก็เป็นคนดี แต่เราเข้ากันไม่ได้”
หนุนเริ่มเสียงดัง “แล้วไอ้บอมบ์ล่ะ ทั้งเจ้าชู้ ทั้งเกเร ใครๆก็รู้ แจนเข้ากับมันได้เหรอ แจนทนได้เหรอ”
แจนเริ่มโกรธ “ไม่รู้สิ แต่แจนยังไม่เคยเห็นบอมบ์เป็นแบบนั้นเลย แล้วเค้าก็ดูแลแจนดีด้วย หนุนปล่อยแจนไปเถอะ”
แจนลุกขึ้นจะไปหนุนคว้ามือแจนไว้อีก แจนถอนใจกลั้นใจแกะมือหนุนออก แล้วเดินออกไป หนุนลังเล แล้วตัดสินใจลุกตามออกไป
หนุนตามแจนออกมา เจอบอมบ์ที่มารับแจน หนุนชะงักบอมบ์เข้ามาจับมือแจน แล้วจูงไป แจนหันมองหนุนอย่างสงสาร แต่ก็หันกลับเดินจากไปกับบอมบ์ หนุนยืนหมดแรง
คีน ธันย์ เอิร์ท บอส นั่งอยู่ในร้านไอศครีม โต๊ะที่อยู่ถัดจากหนุน หน้าสลอน เกาะกระจกมองเพื่อนตาปริบๆด้วยความสงสาร