บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 3 หน้า 3
หนุนลุกพรวดไปคว้าเบสมานั่งดีดเงียบๆ คิดถึงเรื่องที่ท้าทายกับบอมบ์
บอมบ์ร้องเพลง jingle bells ล้อเลียน “จิงกะเบลๆ วงนี้เก่งจุงเบย จูงกันมาจูงกันไป พากันไปขึ้นเมรุ เอ้า..”
เพื่อนบอมร้องตาม และแถมเต้นล้อเลียนด้วย “จิงกาเบล จิงกาเบล วงนี้เก่งจุงเบย จูงกันมา จูงกันไป พากันไปขึ้นเมรุ เฮ่”
คนอื่นๆพากันหัวเราะตาม กลุ่มจิงเกอเบลเห็นคนอื่นหัวเราะก็รู้สึกอายและเจ็บใจ
บอมบ์เย้ย “อยากจะเห็นฝีมือเทพๆของพวกนายใจจะขาดแล้ว”
หนุนโพล่งออกมาทันที “ได้! พวกนายได้เห็นแน่ แล้วจิงเกอเบลก็จะต้อง ชนะร็อคเก็ตบอมบ์!”
“ว่าไงนะ”
“วงจิงเกอเบลจะชนะร็อคเก็ตบอมบ์ ถ้าแพ้ พวกเราจะลอดใต้ขาพวกนายทุกคน!”
หนุนคิดแล้วแค้นดีดเบสรัวๆอย่างใส่อารมณ์ “ไอ้บอมมมมมมมบ์......”
ที่ห้องซ้อมดนตรี วง jingle bells ซ้อมดนตรีกันแบบตั้งใจมาก ตั้งใจจนจุนร้องตามไม่ทัน เพราะต่างคนต่างเคร่งเครียด จนมั่ว ฟังแทบไม่ได้เลย เอิร์ทก็เล่นแบบบ้าคลั่ง ไม่สนใจใคร สีหน้าเจ็บใจ เหมือนระบายอารมณ์ใส่กีต้าร์
หนุนพยายามดีดเบสควบคุมจังหวะ สุดท้ายทนไม่ไหว ตะโกนให้หยุดเล่น “เฮ้ย...หยุดๆๆๆ” ทั้งหมดหยุดเล่น “เล่นกันอย่างนี้ก็เจ๊งกันพอดี จะไปชนะไอ้บอมบ์มันได้ยังไง”
จุนท้อ “ก็เครียดไอ้ตรงที่จะชนะมันได้ยังไงนี่แหละ ทำไมต้องท้ากันขนาดน้าน..”
มือถือธันย์ดังขึ้น “ครับพี่...ข้าวสาร คืนนี้นะครับ..โอเค หวัดดีครับพี่”
คีนกังวลเรื่องตัวเอง “ถ้าพ่อแม่เรารู้จะเป็นยังไงนะ”
หนุนถอนใจ “เฮ้อ...” แล้วหันไปถามเอิร์ท “แล้วไอ้เอิร์ทเป็นอะไร จะพังกีต้าร์รึไง”
เอิร์ทเบะปาก ร้องไห้ลั่นอย่างกลั้นไม่อยู่ “นก...นกเค้าไปแล้ว...”
“ไปไหน ก็เห็นเค้าอยู่ที่คณะ “
“นกเค้าทิ้งเรา เค้าบอกเราหวานเกินพอดี เค้าโบยบินจากเราไปแล้ว โฮๆๆ...”
หนุนถอนใจ สีหน้าเอือมกับทุกสิ่ง
ที่ซุ้มนั่งเล่น เอิร์ทนั่งสะอื้นกระซิกๆอยู่กับจุนและธันย์ หนุนซื้อขนมมาให้เพื่อนๆ ส่วนคีนหิ้วน้ำสมูทตี้มาให้
หนุนชวน “อะ ฉลองๆ จะได้หายเครียดกันทุกคน “
คีนบอกเอิร์ท “กินซะ ซุปเปอร์สมูทตี้ สูตรลดระดับความหวานในเส้นเลือด”
เอิร์ทมองหน้าคีน เบะปากจะร้องไห้ “ทำไมนะ เราทำอะไรดีๆให้เค้า แต่เค้ากลับไม่เข้าใจ ความหวานมันผิดตรงไหน มันทำให้หัวใจกรุ่นๆ อุ่นไปด้วยไอรัก ทำให้ใจเต้นตึกตัก ความรักจะเบ่งบานไปทั้งวัน”