บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 11 หน้า 2
“ดาวไม่เคยชอบตุ๊กตาเลยค่ะ”
เต็งหน้าแหยๆ “แล้วนายโต้จะมาไล่เตะผมมั้ยเนี่ย”
“เดี๋ยวดาวบอกเค้าให้เองค่ะว่าดาวยกให้น้องกาโม่”
“แต่..”
“เอาไว้ที่ดาวก็ยัดไว้ในห้องเก็บของแน่ๆ แต่อยู่กับกาโม่ยังได้เล่นนะคะ”
“ก็ตามใจครับ...ขอบคุณแทนกาโม่ด้วยแล้วกัน” ชิดดาวยิ้มแย้ม “ค่ะ”
เต็งรู้สึกผิด “ขอโทษด้วยนะครับสำหรับเรื่องไม่สบายใจทั้งหมด”
“ไม่ใช่ความผิดของคุณเต็งซะหน่อย”
เต็งยิ้มแหยๆ “ตกลงเมื่อวานยังเป็นวันเกิดที่ดีที่สุดของคุณดาวอยู่มั้ยครับ”
ชิดดาวฝืนยิ้ม “ค่ะ” ทั้งคู่สบตากันเล็กน้อย “งั้นผมกลับก่อนนะครับ”
เต็งปล่อยมุกหน้าตาย “บ้านไกลมากเลย เดี๋ยวน้ำมันไม่พอ”
ชิดดาวยิ้มบางๆ ต่อมุกหน้าตาย “รีบไปเถอะค่ะ ท่าทางรถจะติด”
ทั้งคู่ขำๆ ให้กัน ก่อนจะยิ้มบางๆ แล้วมองหน้ากัน ต่างรู้ปัญหาอึดอัดของรักสามเส้ากันดี ทั้งคู่ต่างหลบสายตาไปโดยไม่นัดหมาย เต็งเดินเลี่ยงไปขึ้นรถ ชิดดาวมองตามเต็งไป สีหน้าเคร่งขรึมอย่างเห็นได้ชัด
โถงบ้านเต็ง เต็งจูงมือกาโม่เดินเข้ามาที่โถงบ้าน เต็งสะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นโต๊ดน้องชายนั่งรออยู่ที่โถงบ้านแล้ว
เต็งตกใจ “ไอ้โต๊ด”
“ผมมีกุญแจ”
“ฉันรู้แล้ว แต่ทำไมไม่โทรมาบอกก่อน ถ้าฉันตกใจช็อคตายขึ้นมาจะว่ายังไง”
ระหว่างที่เต็งพูดไป โต๊ดก็จับจ้องมองกาโม่ไม่วางตา กาโม่จ้องหน้าโต๊ด ดูกลัวๆ ขยับตัวหลบหลังขาเต็ง
เต็งมองสายตาโต๊ดแล้วเลื่อนตาไปมองที่กาโม่ โต๊ดยิ้มบางๆ “โตขึ้นจนจำแทบไม่ได้”
“ก็แน่สิ” เต็งย่อตัวลงพูดกับกาโม่ “กาโม่ นั่นพ่อโต๊ด พ่อของกาโม่ไงครับ” กาโม่แอบมองโต๊ด
โต๊ดส่งยิ้มใจดีให้ “กาโม่มาหาพ่อสิครับ” โต๊ดลุกเดินมาย่อตัวคุกเข่า ยื่นมือทั้งสองออก รอรับ กาโม่ลังเล ดูกลัวๆ “กลัวอะไรล่ะกาโม่ นั่นพ่อแท้ๆ ของกาโม่นะครับ” เต็งดันตัวกาโม่ไป
“ป่ะ เชื่อลุงนะครับ ไปหาพ่อโต๊ด พ่อเค้าคิดถึงกาโม่มากนะ” กาโม่ยอมเดินไป กาโม่เดินช้าๆ ยังดูไม่ค่อยไว้ใจ
โต๊ดยิ้มดีใจ “มาครับ ไม่ต้องกลัว ขอพ่อกอดให้หายคิดถึงหน่อย” กาโม่ค่อยๆ เดินไปหาโต๊ด เต็งมองตามกาโม่ ใจหายวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก..พ่อเค้ามารับลูกคืนแล้ว เต็งดูหน้าถอดสี เศร้าๆ ชัดเจน..ไม่คาดคิด..กาโม่