บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 11 หน้า 4
“อ้าว มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นมันโทรบอก”
แม่สีหน้าเจ็บใจมาก “แล้วมันก็รู้เรื่องลูกชายของเจ้าเต็งด้วย มันช่วยพี่ชายมันปิดพวกเรา” แม่กดคลิปส่งมือถือให้พ่อดูด้วยสีหน้าท่าทาง หงุดหงิดไม่พอใจระคนน้อยใจลูกๆมาก
ตอนหัวค่ำ ที่ห้องนอนกาโม่....กาโม่นั่งเล่นพิงตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่โต้ซื้อให้ชิดดาวและชิดดาวยกให้กาโม่ ส่วนตุ๊กตาหมีตัวที่โต๊ดซื้อให้ถูกทิ้งไว้ที่พื้นอย่างไม่เหลียวแล โต๊ดยิ้มยอมรับ
“ตุ๊กตาหมีของผมตัวเล็ก สู้ของพี่ไม่ได้เลย”
“ไม่ใช่ของพี่หรอก เค้าให้ยืม”
“ให้ยืม”
“ก็ให้เลยแหละ” โต๊ดคิดตาม “ช่างมันเถอะ พี่เกลียดหน้ามัน มันกวนตีน”
โต๊ดงงๆ มองไปที่หน้าหมีตัวโตก็น่ารักดี กวนตีนตรงไหน เต็งตัดบท เปลี่ยนเรื่อง “แล้วแกจะพากาโม่ไปเมื่อไหร่”
เต็งแอบชำเลืองมองไปทางกาโม่ สีหน้าจ๋อยๆไป โต๊ดหน้าขรึมๆ สารภาพ “ผมยังเรียนไม่จบ”
เต็งอึ้ง หันกลับมามองหน้าโต๊ด “ผมจะกลับไปเรียนต่อ”
เต็งสงสัย “อ้าว แล้วจะพากาโม่ไปอยู่ด้วยรึเปล่า”
“ผมเลิกกับพายแล้ว” เต็งตกใจมาก “เฮ๊ย”
โต๊ดสีหน้ากลัวๆ แหยๆ “ผมฝากกาโม่ไว้กับพี่อีกพักได้มั้ย” เต็งเผลอยิ้มออกมาอย่างดีใจ แต่ต้องกลั้นอารมณ์ไว้ ปั้นหน้าดุ โต๊ดแหยๆกลัวมาก “คงเป็นพักใหญ่ๆ ใหญ่มากๆ”
เต็งทำฟอร์มโกรธ ทั้งที่ดีใจมาก ชี้หน้าโต๊ด “ขอฉันออกไปสงบสติอารมณ์ก่อน เดี๋ยวเราต้องคุยกันอีกยาว”
เต็งเปิดประตูออกไปจากห้องปิดประตูห้องโครมอย่างใส่อารมณ์ โต๊ดหน้าเจื่อนๆ แหยๆไปอย่างเห็นได้ชัด
หน้าห้องนอนกาโม่ เต็งออกมาพ้นห้องได้ก็ดีใจแบบเล่นใหญ่ ท่าเยอะ แสดงอาการดีใจสุดๆ แบบไม่ออกเสียง
และแถมท้ายด้วยวาดลีลาเต้นอย่างอารมณ์ดีอีกเล็กน้อย โต๊ดเปิดประตูห้องออกมาทันที เต็งหยุดกึกเลย ปรับท่าเต้นกลับมายืนปกติไม่ทัน โต๊ดมองพี่ชายงงๆ เต็งหน้าตาย ขยับตัวยืนตรง “ฉันกำลังโกรธมาก”
เต็งรู้ว่าน้ำขุ่น ก็แถต่อไป “นี่มันท่าโกรธเวอร์ชั่นใหม่ของฉัน”
เต็งตัดบทเปลี่ยนเรื่อง “ออกมาทำไม ไม่อยู่เป็นเพื่อนกาโม่”
“กาโม่ร้องหาพี่น่ะสิ” เต็งรีบผลักโต๊ดออกไปให้พ้นทางแล้วเข้าห้องนอนกาโม่ไปอย่างเร็ว โต๊ดหันมองตามพี่ชายไปอย่างงงๆ บ่น “อารมณ์ไหนของเค้าเนี่ย” โต๊ดหน้ามึน