บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 21 หน้า 2
ทั้งคู่เดินเบาๆไปทางประตูห้อง
“เลี้ยงไม่ยากอย่างที่คิดนะ” พายยังแอบกังวล “ก็ไม่รู้เหมือนกัน วันนี้แกอาจจะเพลียเพราะร้องไห้
หนักก็ได้”
โต๊ดยิ้มๆ คิดเข้าข้างตัวเอง “ใครจะไปรู้ บางทีลูกอาจจะอบอุ่นเพราะได้อยู่ใกล้ชิดกับพ่อแม่ก็ได้”
พายยิ้มปลื้มใจ “คิดเข้าข้างตัวเองเกินไปป่ะ”
โต๊ดโอบเอวพายกอดเอาไว้ “โต๊ดดีใจจังเลยพาย เราจะได้ลูกกลับไปอยู่ด้วยกันแล้ว”
พายถอนใจออกมาบางๆ แอบกังวล “มันจะง่ายขนาดนี้เลยเหรอโต๊ด” พายมองเลยไปที่กาโม่
โต๊ดกระชับกอดพายเอาไว้ “โต๊ดก็ไม่เห็นว่ามันจะยากตรงไหนนี่พาย เราเป็นพ่อแม่แท้ๆของกาโม่นะ เราสองคนรักเค้า มากกว่าทุกคนในโลกนี้ มากกว่าพี่เต็งด้วยซ้ำ โต๊ดมั่นใจว่าเราสองคนจะทำให้กาโม่มีความสุขที่สุด” โต๊ดยิ้มให้พาย พายยิ้มตอบซบหน้ากับอกโต๊ด โต๊ดก้มมาหอมผมพายเบาๆ ทั้งคู่มองไปทางกาโม่ด้วยสีหน้าแววตารักมาก “เราลงไปช่วยเค้าเคลียร์งานแต่งพี่เต็งกันก่อนเถอะ”
“ไปสิ”
พายโอบเอวโต๊ดพากันออกไปจากห้อง กาโม่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ทีจริงไม่ได้หลับ แต่นอนแอบฟังการสนทนา
ของพ่อกับแม่ทุกคำ กาโม่นอนลืมตา มีสีหน้านิ่งๆ คิดอะไรต่อไปตามประสาเด็กจะคิดได้
โถงบ้านเต็ง เวนิส ลูกกวาด พ่อแม่เต็งกำลังประชุมปรึกษาเรื่องงานแต่งล่มคืนนี้อยู่ที่โถงบ้านเต็ง
แม่สีหน้าหนักใจ “รีสอร์ทอยู่ไกลขนาดนั้นจะกลับมาทันได้ยังไง แม่ว่าเริ่มโทรแจ้งแขกเหรื่อเถอะ เค้าจะได้ไม่ต้องเสียเวลาแต่งตัว”
“ถ้าลูกกลับมาทันล่ะแม่ เดี๋ยวงานก็ไม่มีแขกหรอก” แม่ถอนใจออกมา อย่างคิดไม่ตก
“ยังไงเราก็ต้องเสียเงินให้โรงแรมเค้าอยู่แล้ว ก็รอไปอีกซะหน่อยเถอะแม่” โต๊ดและพายเดินลงมาสมทบ
“ผมว่ารอพี่เต็งโทรกลับมาก่อนดีกว่าครับแม่ ยังพอมีเวลาอาจจะมีลุ้นก็ได้”
เวนิสยกมือ “ผมเห็นด้วยครับ” ลูกกวาดยกมือตามสามี “หนูก็เห็นด้วยค่ะ”
พ่อพยักหน้าให้แม่แบบว่าเห็นด้วยเหมือนกัน แม่ถอนใจเซ็งๆ สีหน้าตัดสินใจ
“งั้นรอถึงซักสี่โมงครึ่งก็เริ่มแจ้งแขกได้แล้ว”
“โอเคครับ แล้วพ่อแม่ผมกับพายค่อยไปดักรอแขกที่ติดต่อไม่ได้หน้าห้องจัดเลี้ยงช่วยคุณจันอีกแรง”
แม่ถอนใจ “เด็กสมัยนี้อะไรก็ไม่รู้” แม่ลุกเดินไปทางครัว
ลูกกวาดยกมือขึ้นไหว้ “ขอให้คุณเต็งตามดาวกลับมาทันทีเถ๊อะ เพี้ยง” เวนิส โต๊ด พายและพ่อ ต่างมีสีหน้าลุ้นๆ