บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 21 หน้า 5
ตอนเย็น เต็งนั่งทอดอารมณ์อยู่ที่ชายหาดสีหน้าเศร้าๆ เต็งหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรออก เต็งฟังปลายสายก่อนตอบหน้าเศร้าๆ “คุณดาวไม่ได้กลับมา ที่รีสอร์ท ช่วยยกเลิกแขกแล้วก็ขอโทษแทนเฮียด้วย” เต็งฟัง “ขอบใจมาก” เต็งกดตัดสายไปสีหน้าเศร้าซึม เต็งถอนใจยาวออกมาแล้วนั่งทอดสายตามองไกลออกไป
โถงบ้านเต็ง เวนิสและลูกกวาดกำลังช่วยกันโทรศัพท์บอกแขกเหรื่อของเต็งอย่างรีบร้อน
“ครับ ต้องขอโทษแทนคู่บ่าวสาวด้วยจริงๆ นะครับ”
“มีเหตุขลุกขลักนิดหน่อยน่ะค่ะ ไว้รอให้คุณเต็งตอบเองดีกว่านะคะ”
“ผมก็ไม่ทราบอะไรมากหรอกครับ เป็นพนักงานของคุณเต็งน่ะครับ”
“ขอโทษนะคะที่ทำให้เสียเวลา”
“ขอบคุณครับ
“ขอบคุณค่ะ”
เวนิสและลูกกวาดหันมองหน้ากันคนหนึ่งถอนใจอีกคนเป่าปาก เวนิสสีหน้าเหนื่อยอ่อน “หมดรึยังเนี่ย”
ลูกกวาดดูรายชื่อในสมุด แล้วติ๊กคนที่โทรไปล่าสุด ก่อนเงยหน้าตอบเวนิส “ครึ่งทางแล้ว”
เวนิสหน้าเหวอ “อีกครึ่งนึงเลยเหรอ” ลูกกวาดพยักหน้ารับ เวนิสทิ้งตัวพิงโซฟาอย่างหมดแรง
ลูกกวาดดึงเวนิสขึ้นมา “ลุกขึ้นมาเลย อย่าเพิ่งท้อ ช่วยกันก่อน”
กาโม่ที่แอบมองอยู่ทางบันไดบ้าน กาโม่ชะเง้อมองไปทางครัวเห็นพายกำลังเตรียมอาหารให้ตนอยู่ไปมา
กาโม่แอบมองพายอยู่เงียบๆ ก่อนจะค่อยๆ นั่งลงที่ขั้นบันได หน้าซึมๆ
หน้าห้องจัดเลี้ยง พ่อแม่เต็งและโต๊ด แต่งตัวดีคอยต้อนรับแขกเหรื่อที่ติดต่อไม่ได้แล้วเดินทางมางานแต่งงาน
“ขอโทษจริงๆ นะคะที่ทำให้เสียเวลา”
แขกหญิงสงสัย “มีปัญหาอะไรเหรอคะ” พ่อแม่และโต๊ดสบตากันเล็กน้อย
“แม่ก็อยากรู้เหมือนกันค่ะ ทางครอบครัวก็งงไปหมดแล้ว ต้องรอฟังจากปากเจ้าบ่าวเจ้าสาวเค้าเองแหละค่ะ”
โต๊ดรีบเสริมตัดบท “ต้องขอโทษจริงๆ นะครับ เราพยายามแจ้งทุกคนแล้วแต่ติดต่อได้ไม่ครบ”
“ผมกลัวรถติดก็เลยรีบมา” แขกชายหันมองหน้าแขกหญิงที่มาด้วยกัน “ไม่มีงานแล้วเราก็กลับกันเถอะ”
“งั้นลาเลยนะคะคุณพ่อคุณแม่” แขกหญิงยกมือไหว้ ทุกคนไหว้รับไหว้กัน ก่อนแขกสามีภรรยาคู่นั้นจะเดินกลับออกไป แม่บ่น “เดือดร้อนกันไปหมด ไม่ได้เรื่องตั้งแต่เล็กจนโต”
“มันเหตุสุดวิสัยน่ะแม่”
แม่ตวาดใส่ “ไม่ต้องมาแก้ตัวแทนพี่ชายแกเลย พอกันทั้งพี่ทั้งน้องนั่นแหละ เหลวไหลไม่ได้เรื่อง”