บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 3
บทประพันธ์-บทโทรทัศน์ เอกลิขิต
หัวค่ำ โถงห้องรับแขกชั้น2 เวนิสเดินมาทิ้งตัวนั่งที่โซฟารับแขกชั้น 2 อย่างเซ็งๆ ป๊ากับม๊าเดินตามขึ้นมา
“ถ้าเวนิสไม่เลิกกับแม่นั่น ม๊าจะให้ป๊าถอนสปอนเซอร์ให้รายการมันเจ๊งไปเลย”
“ใจเย็นๆน่าม๊า คนรู้จักทัวร์เราจากรายการเค้าก็เยอะนะ”
ม๊าหงุดหงิด “เพราะป๊านั่นล่ะใจดีไม่เข้าท่า เวนิสถึงไม่ยอมมาทำงานบริษัททัวร์ของเราซะที ดูซิวุ่นวายไปหมดแล้วเห็นมั้ย”
“แหมม๊าก็ คนเราต้องทำสิ่งที่รักสิถึงจะรุ่ง”
ม๊าแดกดัน “เหมือนที่ม๊าสนับสนุนเงินเปิดบริษัททัวร์นี่ให้ป๊าใช่มั้ยล่ะ”
ป๊าชักฉุน “นี่ม๊ากำลัง..” เวนิสกลัวป๊ากับม๊าทะเลาะกันบานปลาย รีบลุกพรวดขึ้นพูดขัด
“อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลยครับ ถ้าผมเลิกกับทอยล่ะ ต้องหมั้นกับยัยตะหลิวนั่นรึเปล่า”
“ต้นหลิว...”
“นั่นล่ะ”
“ก็ต้องหมั้น”
“ถ้าไม่หมั้นล่ะ”
“ก็ถอน ใช่มั้ยป๊า” เวนิสชำเลืองมองป๊า “ขอป๊าห่วงอยู่ห่างๆ แล้วกันนะ” ป๊าเดินไปทิ้งตัวนั่ง เหนื่อยใจ
เวนิสสูดหายใจลึกหันมามองหน้าม๊า “ตกลงผมมีทางเลือกตรงไหนมั่ง ไม่เลิกกับทอยก็ถอน เลิกแต่ไม่หมั้นกับตะหลิวก็ถอน”
“ต้นหลิว”
“ก็ยัยนั่นแหละ..ถ้าผมไม่ทำตามใจม๊า ยังไงก็ถอน ม๊าบีบกันเกินไปรึเปล่า”
“ชีวิตคนเรามีทางเลือกไม่มากนักหรอก” ม้าลอยหน้าลอยตาไม่แคร์
เวนิสเริ่มประชด “ได้ ไหนๆ ม๊าก็จะบีบถอนสปอนเซอร์อยู่แล้ว ผมก็จะคบกับทอย” ม๊าผงะไป
เวนิสเดินเข้าหา จ้องหน้าม๊า “ผมจะแต่งงานกับทอย” ม๊าตาเบิกโพลงตกใจมาก ถอยห่างเวนิส)
เวนิสเสียงดังประชด พูดใส่หน้าม๊า “ไม่ใส่ถุงปล่อยท้องไปเลย” ม๊ายกมือขึ้นปิดปากทรุดนั่งไปกับเก้าอี้โซฟาหน้าตาตกใจปนช็อค เวนิสเดินปึงปังขึ้นชั้น3 ห้องพักของตนไป ม๊าพิงหัวไปกับโซฟา เรอล้มขึ้น
“โอ๊ย จะเป็นลม” ป๊ารีบเข้ามาพัดให้ “ใจเย็นๆก่อนคุณ ค่อยๆแก้ทีละปม”