บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 22 หน้า 2
เต็งขำๆ “ผมก็แพ้ความจริงใจของเค้าเหมือนกับคุณนั่นล่ะ” เต็งยิ้มๆ ซับน้ำตาให้ชิดดาว
“ไม่ร้องไห้นะครับ” เต็งสีหน้าอ้อนๆ “หลังจากวันนี้ ห้ามแอบไปกอดกับเค้าลับหลังผมอีกแล้วนะ”
เต็งจ้องหน้าชิดดาว สีหน้าแววตายิ้ม
“ใครจะทำยังงั้นล่ะ”
เต็งขำๆ “ผมล้อเล่น....” เต็งสีหน้ากรุ้มกริ่มมองชิดดาว “พิธีต่อไปใช่เข้าหอรึเปล่า”
ชิดดาวเขินมาก “ไม่รู้สิ” ชิดดาวรีบเดินหนีไปเลยด้วยความเขินอาย
เต็งยิ้มๆ “แต่ผมว่าใช่นะ” เต็งรีบเดินตามไปติดๆ “คิดว่าน่าจะได้ฤกษ์แล้วล่ะ”
ปั๊มเดินจ๋อยๆ กลับไปขึ้นรถ เต็งจูงมือชิดดาวคุยไปทางชายหาด
ปั๊มขับรถไปสีหน้าซึมๆ พยายามทำใจ เต็งโอบเอวชิดดาวที่ชายหาดแล้วขโมยหอมแก้มชิดดาว ชิดดาวเขินๆ
ปั๊มเปิดประตูกลับเข้าร้านตอนค่ำๆ ปั๊มกวาดตามองไปรอบๆร้าน
เต็งเปิดประตูห้องพักที่เตรียมไว้เป็นห้องหอ หันมายิ้มแล้วผันมือเชิญชิดดาวให้เข้าห้อง.. ชิดดาวดูเขินอายมาก
ปั๊มเดินมาลากเก้าอี้นั่งเงียบๆ คนเดียวอยู่กลางร้าน
เต็งและชิดดาวอาบน้ำเสร็จอยู่ในชุดนอน...เต็งกำลังอุ้มชิดดาวในชุดนอนมานอนบนเตียง ชิดดาวเขินอายที่สุด
เต็งค่อยๆ นั่งลงข้างๆ เลื่อนมือไปเกลี่ยผมข้างแก้มชิดดาวออกอย่างถนุถนอม ชิดดาวใจเต้นระรัว หลบสายตาเต็งอย่างเขินอาย
ปั๊มยังคงนั่งเหงาๆ อยู่คนเดียวในร้านมืดๆ
หัวค่ำ ห้องนอนเวนิส ลูกกวาดในชุดนอนกำลังคุยโทรศัพท์มือถือกับทอยในห้องนอน
“ทำใจเหอะแก ตอนนี้เค้าลงเอยกันแล้ว ความฝันแกมันไม่มีทางเป็นไปได้แล้วล่ะทอย แกควรจะยินดีกับเค้ามากกว่า คิดซะว่าเค้าไม่ใช่คู่ของเรา” ทอยเสียงขุ่นๆ “ฉันไม่ใช่แม่พระ”
“ถึงไม่ใช่ ก็ไม่ควรทำบาปนะทอย” ลูกกวาดเหลือบตามองไปทางห้องน้ำ เวนิสใส่ผ้าขนหนูออกมาจากห้องน้ำ มองมาที่ลูกกวาด เวนิสถามเบาๆ “คุยกับใคร”
ลูกกวาดตอบเบาๆ “ทอย” เวนิสหน้าตาไม่พอใจขึ้นมา เดาได้ว่าทอยโทรมาสืบอะไร
ลูกกวาดเล่าต่อ “อยู่ที่รีสอร์ทของพี่สาวของดาวเค้า กลับเมื่อไหร่ฉันก็ไม่รู้หรอก”
ไม่คาดคิด เวนิสที่นุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวก็แกล้งเข้ามากอดลูกกวาด ลูกกวาดตกใจปนอาย “เวนิส จะบ้าเหรอ”
เวนิสจงใจพูดใส่โทรศัพท์มือถือให้ทอยได้ยิน “นี่มันเวลาของผัวเมียเค้าจู๋จี๋กัน ไม่ใช่เวลาคุยมือถือ”
ลูกกวาดทำหน้าดุใส่ เวนิสแกล้งทอย “วางเลยที่รักจ๋า ป่านนี้เฮียเข้าหอทำประตูนำไปแล้ว”