บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 20 หน้า 3
ทอยยิ้มให้ “อาเชื่อจ้ะ” ทอยจูงมือกาโม่มานั่งคุยที่เก้าอี้ “ลุงมารับช้าแบบนี้บ่อยรึเปล่า”
“หลายวันแล้ว” กาโม่นั่งลงที่เก้าอี้ “ลุงบอกว่าต้องไปแจก” กาโม่พยายามนึก แต่นึกไม่ออก
“แจกอะไรเหรอ”
“ที่เป็นจดหมายหอมๆ”
ทอยคิดตาม “แจกการ์ดแต่งงานใช่มั้ย”
“นั่นแหละครับ”
ทอยมีสีหน้าหมั่นไส้ฉายขึ้นมา ก่อนพูดยุแยงกาโม่อีก “นี่ขนาดยังไม่แต่งกันนะ ยังเห่อกันจนทิ้งๆขว้างๆ กาโม่ขนาดนี้เลย ถ้าแต่งเข้าบ้านเมื่อไหร่ อารับรองกาโม่เป็นหมาหัวเน่าแน่ๆ” กาโม่นิ่งไปอย่างคิดตาม
ทอยหาทางยุแยงต่อ “นี่พ่อกาโม่จะกลับมาเมื่อไหร่ ลุงเต็งบอกรึยัง เห็นว่าปีนี้ใช่มั้ย”
กาโม่หน้าจ๋อยๆก่อนตอบ “กลับอาทิตย์หน้า”
“จริงเหรอ”
กาโม่สีหน้าเศร้าๆ “เค้าจะมางานแต่งลุง”
ทอยเข้าทาง “นั่นไง เค้านัดกันแล้ว แต่งปุ๊บส่งต่อกาโม่ให้พ่อไปเลย ไม่ต้องเลี้ยงเป็นภาระแล้ว จะได้มีลูกคนใหม่เป็นของตัวเอง”
“ลุงสัญญากับกาโม่แล้วว่าจะไม่ไล่กาโม่ไปอยู่กับพ่อ จะให้กาโม่อยู่กับลุงที่บ้าน” กาโม่สีหน้ามั่นใจ “ลุงเคยให้สัญญาไว้กับต้นไม้ด้วย”
ทอยยิ้มๆส่ายหน้า “ลุงเค้าก็หลอกให้เราตายใจจะได้แต่งงานสบายๆ ไม่มีปัญหาน่ะสิ เด็กหนอเด็ก” ทอยขำๆ
กาโม่คิดตาม ก่อนมองหน้าทอย พูดหน้านิ่งๆ “ลุงเต็งไม่ให้เชื่ออาทอย”
ทอยชะงักไป หน้าบึ้งตึงขึ้นมา “ลุงเต็งบอกกับกาโม่ยังงี้เหรอะ” กาโม่พยักหน้ารับ
ทอยสีหน้าไม่พอใจ แต่พยายามเก็บอาการเอาไว้ “ก็แล้วแต่กาโม่นะ ถ้ามันสายเกินไปแล้ว เค้าแต่งงานกันได้ พ่อของกาโม่กลับมา อาก็คงช่วยอะไรกาโม่ไม่ทันแล้วล่ะ” กาโม่คิดตามที่ทอยพูด ก็ยังงงๆ เข้าใจได้ไม่ทั้งหมด
“ถ้ากาโม่เชื่อคำพูดลุงเต็งมากขนาดนั้น อาก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้วล่ะ...งั้นอากลับก่อนนะ รอลุงเต็งมารับคนเดียวละกัน” ทอยยิ้มให้กาโม่ “หวังว่าลุงเค้าจะไม่ลืมมารับล่ะ...อาไปนะ” ทอยก้มลงหอมแก้มกาโม่ ทอยกำลังจะเดินจากไป กาโม่คว้ามือทอยจับเอาไว้ ทอยยิ้มออกมาอย่างพอใจ
ผ่านเวลาสักครู่ เต็งและชิดดาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาตามทางเดินหน้าโรงเรียน ทั้งคู่มีสีหน้าร้อนใจ เต็งและชิดดาวเดินมาถึงหน้าตึกเห็นกาโม่นั่งรออยู่คนเดียวหน้าเจื่อนๆ เต็งและชิดดาวรีบเดินปรี่เข้าไปหากาโม่