บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 5 หน้า 14
ฝ่ายหนึ่งรอคำตอบ ฝ่ายหนึ่งตอบไม่ถูก วินาทีแห่งความอึดอัดเสียงกาโม่ร้องไห้จ้าดังผ่านเครื่องจับเสียงร้องเด็กขึ้นมาพอดิบพอดี ชิดดาวรีบเลี่ยงจนหลุด เพราะความชินปากกับชื่อโต้ มันคล้ายกันด้วย “โต้ตื่นแล้ว”
เต็งหน้านิ่งแต่แววตาน้อยใจ “กาโม่ครับ”
ชิดดาวพูดไม่ออก บอกไม่ถูก ตัดบท “ไปเนอร์สเซอรี่กันเลยนะคะ” ชิดดาวรีบลุกเดินเร็วขึ้นชั้นบนไปเลย
เต็งตบปากตัวเอง 2 ทีประมาณปากเสียไม่ควรพูดเลย เต็งถอนใจยาวทิ้งตัวพิงโซฟาดูท้อแท้ห่อเหี่ยวอย่างบอกไม่ถูก
ห้องตัดต่อ เวนิสนั่งคุยโทรศัพท์กับม๊าหน้าตาเซ็งๆ อยู่หน้าเครื่องมือตัดต่อในห้องตัดต่อ
“ก็คงเสร็จทันล่ะครับม๊า” เวนิสฟังแล้วกรอกตาเซ็งๆ “ไปก็เจอไม่ไปก็ไม่เจอ” เวนิสเอามือถือออกห่างหูเล็กน้อย โดนอีกฝ่ายด่าเป็นชุด ก่อนพูดตัดบท “งั้นรีบทำงานก่อนนะม๊า” เวนิสกดตัดสายพร้อมๆ กับเห็นทอยเปิดประตูห้องเข้ามา เวนิสสีหน้าใช้ความคิดเล็กน้อย ยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมเล่นละครคุยโทรศัพท์คนเดียว
“ตัดต่ออยู่...แล้วเย็นนี้ลูกกวาดว่างรึเปล่าล่ะ” ทอยเหล่ๆ มองเวนิสเล็กน้อย
เวนิสทำฟอร์มคุยมือถือไป กะยั่วให้ทอยแสดงอารมณ์ออกมา “ครับครับ เย็นๆ โทรหาอีกที”
เวนิสกดตัดสายไป ทอยมองหางตาหมั่นไส้ “คุยกับใคร”
“เอาน่า” ทอยปั้นหน้าไม่แคร์ “กวาดเหรอ”
“ไม่โกรธนะ” เวนิสจับตาดูอาการทอย ทอยเหยียดปากหมั่นไส้ “จะโกรธทำไม” เวนิสแอบอมยิ้ม คิดเข้าข้างตัวเอง ทอยตัดบทเปลี่ยนเรื่อง “ตัดเสร็จรึยัง”
“อีกนิดนึง”
“มัวแต่เม้าอยู่นั่นแหละ เร็วๆ ล่ะ พี่เต็งเรียกประชุมบ่าย 2 นะ” ทอยจะเดินออกไปจากห้อง “โอเคทันอยู่แล้ว”
ทอยค้อนใส่เปิดประตูออกไป เวนิสขำๆชอบใจ “หึงล่ะซี้” ทอยเปิดประตูห้องกลับเข้ามาก่อนประตูจะปิดสนิท
เวนิสรีบหุบปาก กลั้นขำ ทอยหน้านิ่ง “เออ ลืมบอกไป นังจิ้งจกเพิ่งวางสายจากฉันก่อนเข้ามาในห้อง ตะกี้เอง นายมีเพื่อนชื่อลูกกวาดหลายคนเหรอ” ทอยยิ้มกวนๆ แล้วยักคิ้วให้ก่อนออกจากห้องพร้อมปิดประตู เวนิสรู้สึกหน้าแตกสุดๆ ยกสองมือปิดหน้า อับอายขายหน้าจริงๆ
ในรถเต็ง เต็งขับรถแอบมองชิดดาวไปเรื่อยๆ ชิดดาวเงียบไม่พูดอะไรก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์มือถือเหมือนพิมพ์ไลน์อะไรไป เต็งถอนใจออกมาบางๆ ก็เลยขับรถต่อไป รู้สึกผิดแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร ที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือชิดดาว...ชิดดาวทำพิมพ์โน่นนี่ไปแต่หน้าจอ ปิดดำมืดอยู่ ที่แท้ก็ตีเนียนแก้ความอึดอัดยังไม่อยากคุยกับเต็งตอนนี้