บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 5 หน้า 4
เต็งรู้สึกได้ถึงอารมณ์ไม่ปกติของแม่ “แม่โกรธอะไรผมรึเปล่าครับพ่อ”
“ไม่มีอะไรหรอก” พ่อขยับปากบอกเต็งไม่ออกเสียง “หวยแดก”
“อ๋อ” เต็งขำๆออกมา พ่อตบไหล่เต็งแล้วเดินขึ้นบ้านตามแม่ไป เต็งกวาดตามองดูจานอาหารที่พ่อแม่กินไปน้อยมากอย่างเก่งก็แค่คำสองคำ เต็งเอะใจบางอย่างก่อนจะมีสีหน้าใช้ความคิด เต็งบ่นพึมพำ
“หวยจะมาออกอะไรวันนี้วะ” สีหน้าเต็งติดใจสงสัยบางอย่าง
ห้องนอนเต็ง พ่อกำลังยืนปลอบใจแม่ “แม่อย่าคิดมากเลยน่า”
แม่นั่งน้ำตาคลออยู่ปลายเตียงหันมามองหน้าพ่อ แม่น้อยใจมาก
“หลานเราแท้ๆ ทำไมมันไม่อยากให้เราเห็นหน้า เห็นฉันเป็นแม่มันอยู่รึเปล่า”
“เดี๋ยวรอแม่อารมณ์เย็นๆ ก่อน ค่อยถามไอ้เต็งมันดู”
แม่สวนทันที “ไม่ต้องถามแล้ว ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก” แม่น้อยใจและโกรธระคนกัน “ฉันจะไม่มาเหยียบบ้านมันอีกเลย คอยดู” แม่ลุกพรวดสะบัดหน้าพรือเดินฉับๆจะไปเข้าห้องน้ำ
“รอแอบดูหน้าหลานก่อนมั้ยแม่”
แม่หันขวับมาตลาดใส่ “ไม่” แม่สะบัดหน้าพรืด เข้าห้องน้ำ ปิดประตูใส่โครม
ร้านอาหารเจ้าอร่อยริมถนน เวนิสกับลูกกวาดคุยกันถูกคอ กำลังแลกเบอร์โทรแอดไลน์กันอยู่ ทอยเหล่ๆ มองทั้งคู่ ด้วยสีหน้าแววตาหมั่นไส้ ทอยแขวะ “จะขอใจแลกไลน์กันอีกนานมั้ย” เวนิสเหลือบตามองทอย
“หึงเหรอ” ทอยเถียงเสียงแข็ง คอขึ้นเอ็น “ใครจะไปหึงเธอ บอกเลย อย่างเธอไม่สเป็ค”
เวนิสจ้องหน้า “ฉันหมายถึงหึงลูกกวาด” ลูกกวาดผงะไปเล็กน้อย ทอยอึ้งๆไป รีบเถียง
“ฉันจะไปหึงอีจิ้งจกมันทำไม”
“อ้าว นึกว่าคู่จิ้นกันซะอีก” เวนิสคิดทบทวน จ้องหน้าทอย ขำๆ พูดกระเซ้า “แอบคิดอะไรกับฉันรึเปล่า”
ทอยทำโกรธกลบเกลื่อน “คิดจะเอาผักปาหน้าแกน่ะสิ” ทอยพูดพร้อมหยิบผักสดในจานปาใส่หน้าเวนิส
“ใช้ความรุนแรงกลบเกลื่อนความเขินอีกแล้ว”
ทอยเจ็บใจ “ฉันจะปิดปากแกได้ยังไงเนี่ยไอ้ตี๋”
“เอาปากมาประกบสิ” เวนิสหลับตาทำปากยื่นให้ ทอยเหลืออด “ถุย” ลูกกวาดหัวเราะก๊ากออกมา
เวนิสและทอยเหล่มอง “ฉันชอบเวลาแกสองคนจีบกันจังเลย”
เวนิส-ทอยเถียงสวนพร้อมกันทันที “ด่า” เวนิสและทอยเหลือบตามองกันเล็กน้อย ลูกกวาดยิ้มๆ
“ลูกกวาดเห็นภาพ...” ทอยปาดมือไปบีบจมูกลูกกวาด “ถ้าไม่หุบปาก ได้เห็นภาพแกในห้องไอซียูแน่”