บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 2 หน้า 2
ผิดพลาดไปแล้ว ขอสำเร็จเรื่องการเรียนให้พ่อกับแม่เราชื่นใจซักเรื่องเถอะ”
พายมองหน้าโต๊ด น้ำตาท่วมตา “โต๊ดว่าลูกจะเกลียดเราสองคนมั้ย” พายร้องไห้โฮออกมา โต๊ดต้องสวมกอดพายเอาไว้ ปลอบใจ “แค่ 2ปีเอง เรายังมีเวลาแก้ไขทันนะพาย”
โต๊ดกับพายกอดกันแน่นให้กำลังใจกัน แต่สีหน้าแววตาทั้งคู่ยังหนักใจมาก หนทางข้างหน้ามีแต่อุปสรรค
เช้า ห้องนอนเต็ง นาฬิกาปลุกหัวเตียงดังสนั่น เต็งสะดุ้งตื่นลุกพรวดขึ้นมา เต็งนอนในชุดจ็อกกิ้งเตรียมพร้อมแต่ก่อนนอน เต็งเอื้อมมือไปปิดฝาโน้ตบุ๊คที่ดับเพราะแบตหมดแต่เมื่อคืนลง แล้วรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ
บริเวณหน้าทาวน์เฮาส์ชิดดาว เต็งหาวหวอดๆ แต่แข็งใจวิ่งจ็อกกิ้งวนไปวนมาที่หน้าทาวน์เฮาส์บ้านชิดดาว
เต็งวิ่งจ็อกกิ้งพร้อมชะเง้อมอง รอจังหวะชิดดาวออกไปทำงาน เต็งมองไปที่ประตูรั้ว เห็นประตูรั้วใส่กุญแจล็อคจากข้างนอก เต็งพึมพำ “ไปทำงานเช้าจัง” เต็งถอนใจออกมาอย่างเซ็งๆ อุตส่าห์ตื่น
หน้าบ้านเต็ง เต็งเดินหาวหน้าง่วงปนเซ็งกลับมาที่บ้าน พบกับความวุ่นวายของบ้านข้างๆ พอดี น้องหนูรีบมาเปิดประตูรั้วบ้านหน้าตาตื่น คุณหญิงเดินสองมือประคองท้องร้องโวยวายออกมาจากบ้าน
“โอ๊ย เร็วๆ ฉันจะทนไม่ไหวแล้วคุณชาย” คุณหญิงสูดหายใจแล้วเป่าปากถี่ๆ
คุณชาย รีบวิ่งมาเปิดประตูรถให้ “อย่าเพิ่งมาคลอดตอนนี้นะคุณหญิง” คุณชายปิดประตูรถให้คุณหญิง
เต็งเพ่งมองไปที่คุณหญิง สีหน้าใช้ความคิดอะไรบางอย่าง เต็งยิ้มดีใจ พึมพำ “รอดแล้วหลานฉัน” เต็งยิ้มๆคุณชายรีบวิ่งอ้อมไปขับรถเบนซ์หรูรุ่นเก่าขับออกไปอย่างเร็ว คุณหญิงก็ร้องโวยวายเจ็บปวดอยู่ในรถ
พอคุณชายเข้ารถไปได้ คุณหญิงก็จิกหัวคุณชายร้องด้วยความเจ็บปวด
“โอ๊ย คุณหญิง..เบาๆ คุณชายเจ็บ”
คุณหญิงโกรธเพราะเจ็บมาก “เจ็บก็ขับรถเร็วๆสิวะ” คุณหญิงร้องด้วยความเจ็บขึ้นมาอีก “โอ๊ย”
คุณหญิงสูดหายใจลึก เป่าปากถี่ๆ คุณชายรีบสตาร์ทรถขับออกไปอย่างเร็ว พอรถออกไปค่อยเห็นว่าทั้งคู่ลืมกระเป๋าใส่เสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวทิ้งไว้ท้ายรถ น้องหนูเหลือบตาเห็น ตกใจมาก รีบไปคว้ากระเป๋า
“ตายแล้ว ลืมกระเป๋าค่ะคุณหญิง” น้องหนูถือกระเป๋าวิ่งตามออกไป ต้องชะงักเมื่อเห็นเต็งยืนยิ้มอยู่หน้าบ้าน
น้องหนูถึงกับมือหมดแรงปล่อยกระเป๋าตกพื้น แพ้ยิ้มหวานของหนุ่มๆ “สวัสดีครับ”
น้องหนูยิ้มเขินๆ “สวัสดีค่ะ”
เต็งสีหน้าเจ้าเล่ห์เล็กน้อย “ผมอยู่บ้านติดกันนี่เอง”
“เหรอคะ”