บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 15 หน้า 2
ทอยเข้ามานั่งข้างๆ โอบกอดกาโม่เอาไว้ “ไม่ต้องกลัวนะกาโม่ เราต้องช่วยกันแก้ปัญหานี้ให้ได้อย่างแรกเลยนะ กาโม่ต้องคอยขัดขวางอย่าให้เค้าได้มีเวลาอยู่ใกล้ชิดกัน เข้าใจมั้ย”
“ครับอาทอย” กาโม่มีสีหน้ากังวลๆ ทอยชำเลืองมองกาโม่เล็กน้อย ก่อนจะมีสีหน้าใช้ความคิดนิ่งๆ
หัวค่ำ หน้าบ้านชิดดาว ชิดดาวกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านอย่างใช้ความคิด ก่อนจะสะดุ้งสุดตัว เหลือบตาไปทางรั้วบ้านแล้วเห็นเต็งยืนล้วงกระเป๋าจ้องมองมาอย่างเงียบๆ “ขอโทษครับที่มาเงียบๆ”
ชิดดาวเดินไปปิดน้ำ เต็งพูดไประหว่างรอชิดดาวปิดก๊อกน้ำ “คุณดาวไม่โกรธผมกับกาโม่จริงๆ นะ”
ชิดดาวเดินกลับมาคุยกับเต็งห่างๆ ชิดดาวยิ้มบางๆ “ไม่โกรธหรอกค่ะ ดาวเข้าใจกาโม่”
“เข้าใจว่ายังไงครับ ผมอยากเข้าใจด้วย”
“กาโม่คงกลัวคุณรักคนอื่นมากกว่า” เต็งสงสัยเล็กน้อย “คนอื่นหมายถึงคุณ”
ชิดดาวไม่สู้ตาเล็กน้อย “ก็ประมาณนั้นล่ะค่ะ”
“คือไม่ได้กวนนะครับ ผมอยากให้ชัวร์”
“ค่ะ การที่คุณพูดถึงดาวตลอดเวลาเป็นปีๆ ป้อนข้อมูลเรื่องดาวกรอกหูเค้าทุกคืน กาโม่อาจจะเกิดปฏิกิริยา
ต่อต้านเพราะคุณให้ความสำคัญกับดาวมากเกินไป” เต็งนิ่งไปอย่างคิดตาม
“แถมวันนี้คุณยังปกป้องดาวจนออกนอกหน้า” ชิดดาวสีหน้ารู้สึกไม่ดี “แล้วก็ตีเค้าเพราะพูดจาไม่ดีกับดาวอีก”
เต็งรู้สึกผิดเหมือนกัน “ผมก็มือไวเกินไปหน่อย..แต่กาโม่จะคิดอะไรได้ลึกซึ้งขนาดนี้เลยเหรอครับ”
“อย่าดูถูกความคิดเด็กนะคะ” เต็งคิดๆแล้วพูดหาเหตุผลไปกว้างๆ “จะมีใครมาพูดยุอะไรมั้ย”
ชิดดาวชะงักไปเล็กน้อยแอบคิดถึงทอย แต่ไม่อยากปรักปรำใคร รีบแก้ “ไม่จำเป็นต้องมีใครพูดยุ กาโม่ก็รู้สึกได้ค่ะว่าคุณให้ความสำคัญกับดาวเป็นพิเศษ” เต็งสบตาชิดดาว
“กาโม่เค้าหวงคุณ ไม่อยากให้คุณเห็นใครสำคัญมากกว่าเค้า” สีหน้าชิดดาวเสียใจ “มันหลีกเลี่ยงไม่ได้หรอกค่ะที่กาโม่จะไม่ชอบดาว” เต็งจ๋อย แต่พยายามพูดให้กำลังใจ “คงต้องใช้เวลา”
“ค่ะ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เค้าจะยอมรับผู้หญิงคนไหนเข้ามาในชีวิตอีก”
“กับทอยไม่เห็นมีปัญหาอะไร”
“เค้าชินไงคะ เห็นมาแต่เล็ก” ชิดดาวรู้สึกเสียดาย “ถ้าดาวไม่ไปก็คงไม่เป็นแบบนี้”
“อย่าเพิ่งหมดกำลังใจสิครับ ผมเชื่อว่าทุกอย่างต้องกลับมาเหมือนเดิมได้ คุณเลี้ยงเค้ามาแต่แรกเกิด ไม่ใช่แม่ก็เหมือนแม่ มันจะไม่มีความผูกพันอะไรเหลือบ้างเลยเหรอ ผมไม่เชื่อหรอก”
ชิดดาวหน้านิ่งอย่างทำใจ “ดึกแล้ว แยกย้ายกันพักผ่อนเถอะค่ะ”