บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 15 หน้า 3
เต็งชะงักไปเล็กน้อย “ขอโทษครับ รบกวนซะนาน”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“อย่าคิดมากนะครับ ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น” ชิดดาวยิ้มบางๆ “ค่ะ”
เต็งยิ้มบางๆตอบ “งั้นผมกลับก่อนนะ”
“ค่ะ”
“กู๊ดไนท์ครับ”
“ค่ะ” ทั้งคู่สบตากันนิ่งๆเล็กน้อย ก่อนที่เต็งจะเป็นฝ่ายเดินเลี่ยงกลับไปก่อน ชิดดาวมองตามเต็งไปนิ่งๆ สีหน้าใช้ความคิด
ถนนหน้าบ้าน เต็งเดินกลับบ้านด้วยสีหน้าใช้ความคิด กังวลใจมากว่าชิดดาวจะหนีกลับไปอีก เต็งหยุดเดิน ลังเลจะหันกลับไปพูดกับชิดดาวเคลียร์ๆ อีกครั้งดีมั้ย แต่ก็เปลี่ยนใจเดินตรงกลับบ้านไปต่ออย่างว้าวุ่นใจกลัวจะไม่ได้เจอกับชิดดาวอีก
หน้าบ้านชิดดาว ชิดดาวยืนสีหน้าครุ่นคิดเรื่องเต็ง กาโม่ และตนอยู่ที่เดิม ชิดดาวคิดไม่ตกเหมือนกันว่าควรทำยังไงดี ควรอยู่ต่อหรือกลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่
เต็งเดินต่อไปอย่างละล้าละลัง ก่อนเปลี่ยนใจ หันหลังหลับวิ่งตะบึงกลับมาบ้านชิดดาว เต็งพูดพร้อมๆกับโผล่หน้ามาที่รั้ว “คุณอย่าหนีผมไปไหนอีกนะครับ” เต็งมาหยุดที่หน้ารั้วบ้านชิดดาว แต่ไม่มีชิดดาวยืนอยู่ที่เดิมแล้ว
เต็งอึ้งๆเก้อๆไป เต็งกวาดตามองหาชิดดาวเล็กน้อยก่อนถอนใจยาวออกมาอย่างทำใจ ชิดดาวคงทิ้งไปอีกแน่นอน
โถงบ้านเต็ง ทอยคุยโทรศัพท์หน้านิ่งๆ
“ฉันโทรรายงานตามที่คุณสั่ง ชิดดาวกลับมาอยู่บ้านแล้ว คุณจะเอายังไง”
โต้คุยมือถือกับทอยอยู่ที่มุมหนึ่งในห้องแต่งตัวด้านหลังเวที อารมณ์หมาหวงก้างและอยากเอาชนะเต็ง
“เค้าจะกลับมาอยู่กี่วัน”
“ฉันจะรู้มั้ยล่ะ แต่เมื่อเย็นเห็นไปรับกาโม่ด้วยกัน คงเคลียร์กันได้แล้วมั้ง ความรักก็งี้แหละเอาชนะได้ทุกสิ่ง”
โต้มีสีหน้าหมั่นไส้ปนอิจฉา “ก็ไม่แน่เสมอไปหรอก”
ละอองเดินเข้ามาตามโต้ “โต้”
โต้ตัดบท “แค่นี้ก่อนนะ ต้องไปทำงานแล้ว แล้วโทรหา” โต้กดตัดสาย