บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 15 หน้า 5
ห้องนอนกาโม่ ตอนกลางคืน กาโม่งอนๆนอนเอียงข้างเข้าผนังห้องไม่ยอมคุยกับเต็ง เต็งนั่งลงข้างๆ พยายามง้อ
“ลุงเล่านิทานให้ฟังเอามั้ย” กาโม่ถามเสียงห้วน “อาทอยไปไหน”
“กลับไปแล้ว วันนี้อาทอยมีธุระ” เต็งขยับตัวไปเลือกนิทาน “กาโม่อยากฟังเรื่องไหนดีล่ะ”
กาโม่หน้างอน “กาโม่ไม่อยากฟัง” เต็งอ้อนๆ “กาโม่โกรธลุงเหรอครับ”
กาโม่หน้าบึ้ง “โกรธมาก”
“เพราะอะไรเหรอ”
“เพราะผู้หญิงคนเมื่อเย็น” หน้าตากาโม่โกรธๆ “อาดาว”
“กาโม่ไม่ชอบ”
“เพราะอะไร” กาโม่นิ่งไป หน้าบึ้งตึง ไม่ตอบ “อาดาวไม่ได้ทำอะไรไม่ดีกับกาโม่เลยนะ อาดาวเค้ารักกาโม่ คิดถึงกาโม่มาก กาโม่ไปแสดงพฤติกรรมใส่อาเค้าแบบนั้น รู้มั้ยว่าอาเค้าเสียใจมาก”
กาโม่ยกมือขึ้นกดทับสองหู “กาโม่ไม่อยากฟัง” เต็งถอนใจบางๆ ก่อนขยับตัวขึ้นเตียงนอนกอดกาโม่เอาไว้ พยายามใช้ความรักและสัมผัสเข้าช่วย กาโม่งอนมากจะขยับตัวหนี แต่เต็งไม่ยอมกอดหลานชายเอาไว้แน่น
“กาโม่ฟังลุงนะ..ลุงรักกาโม่มากที่สุด ใครก็มาแทนที่กาโม่ไม่ได้” กาโม่สงบไปเล็กน้อย
กาโม่ถามให้มั่นใจ “ลุงรักกาโม่มากกว่าอาดาวแน่นะครับ”
“แน่สิครับ”
“แล้วลูกลุงกับอาดาวล่ะ”
เต็งหัวเราะออกมา “แก่แดดใหญ่แล้วกาโม่ คิดข้ามช็อตไปถึงไหนเนี่ย”
“ลุงยังไม่ตอบกาโม่เลย”
“มันยังไกลเกินไป” เต็งขำๆ กาโม่ขยับตัวนั่ง จ้องหน้าเต็ง กาโม่สีหน้าจริงจัง คาดคั้น
“ถ้าลุงมีลูกของตัวเอง ลุงจะรักใครมากกว่ากัน”
เต็งชะงักไปเล็กน้อย ก่อนปั้นยิ้มขยับตัวนั่งเผชิญหน้ามองหน้ากาโม่ สายตารักและห่วงใย
“รักเท่ากันแต่รักคนละแบบคนนึงรักแบบลูก คนนึงรักแบบหลาน” เต็งยกมือ2ข้างมาทำท่าเหมือนตาชั่งประกอบคำพูด “แต่เท่ากันเป๊ะ ไม่มีเอียงไปข้างไหนเลย”
กาโม่สีหน้ากังวล กลัวเต็งไม่รัก “ลุงไม่รักลูกลุงมากกว่ากาโม่แน่นะครับ”
“แน่นอนครับ ลุงให้สัญญาว่าจะรักให้เท่ากันเลย” กาโม่มีสีหน้าใช้ความคิด
เต็งยิ้มใจดี “สบายใจรึยังครับ จะได้นอน เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายไปโรงเรียนไม่ทัน ลุงไม่รู้ด้วยนะ”
กาโม่ยอมขยับตัวลงนอนต่อ เต็งขยับตัวลงนอนกอดกาโม่กล่อมนอนไป เต็งพูดพร้อมยิ้มๆอย่างเอ็นดู