บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 19 หน้า 2
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขัดขึ้น เต็งดูเบอร์โชว์รีบกดรับ “ครับคุณดาว” เต็งฟัง “เงียบเลยครับ ไม่โทรเข้ามาเลย ร้ายเหมือนพ่อมัน”
ชิดดาวยิ้มๆ “อาจจะเหมือนลุงก็ได้นะคะ”
เต็งเสียงอ้อนๆ ปนตัดพ้อ “คุณดาวก้อ”
ชิดดาวยิ้มๆ “แต่อย่างน้อยเราก็ยังสบายใจได้ว่ากาโม่ อยู่ข้างๆ บ้านนี่เอง”
เต็งสีหน้าเป็นห่วง “กาโม่ขี้กลัวจะตายไป นอนคนเดียวได้ที่ไหน ต้องมีคนอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าจะหลับทุกคืน”
ชิดดาว พูดให้สบายใจ “ตอนนี้อาจจะเล่นกับคุณหลวงสนุกกันใหญ่แล้วก็ได้ค่ะ”
เต็งสีหน้าเป็นห่วง “หรือไม่ก็ร้องไห้อยู่”
ห้องใต้หลังคา กาโม่เด้งขึ้นนั่ง น้องหนูหงุดหงิด ตวาด “ทำไมไม่หลับซะที คนจะได้ไปหลับไปนอนมั่ง”
“กาโม่นอนไม่หลับ”
น้องหนูหยิกพร้อมดุ “หลับตานอนไปเดี๋ยวนี้เลย ฉันง่วงมากแล้วนะ เดี๋ยวตีตายคามือเลย”
กาโม่เริ่มเบะ “กาโม่จะหาลุงเต็ง” กาโม่ร้องโฮออกมา น้องหนูรีบเอามือปิดปากกาโม่ น้องหนูกลัวเจ้านายตื่น
“อย่าร้องนะ จะร้องทำไม เดี๋ยวคุณหญิงก็ตื่นหรอก เงียบเดี๋ยวนี้” กาโม่พยายามเงียบแต่ก็สะอึกสะอื้นเฮือกๆ
ห้องนอนเต็ง เต็งนอนในห้องตัวเอง นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย คิดถึงหลานจนทนไม่ไหว เต็งลุกพรวดขึ้นนั่ง สีหน้าเครียดอย่างใช้ความคิด ก่อนลุกพรวดเดินออกไปจากห้องนอน
โถงล่างบ้านคุณหญิง น้องหนูพากาโม่ย่องๆ เดินลงบันไดบ้านมามืดๆ กาโม่สะพายเป้สัมภาระของตัวเองและถือรองเท้าแตะของตัวเองติดมือลงมาด้วย น้องหนูดุ “เดินเร็วๆ สิ”
“มันมืด”
น้องหนูตวาดใส่ “รีบเดินๆ เข้าเถอะ” น้องหนูลากกาโม่ลงมาถึงห้องโถงบ้าน แล้วรีบกำชับเชิงข่มขู่
น้องหนูย่อตัวลงนั่งให้เสมอกาโม่ จับแขนกาโม่ทั้งสองข้าง จ้องหน้า “นี่คือความลับของเราสองคนเข้าใจมั้ย”
กาโม่พยักหน้ารับ “ห้ามพูดให้ใครฟังเด็ดขาด สัญญา”
กาโม่กลัวๆ “สัญญา”
“เกี่ยวก้อยกันก่อน” น้องหนูชูนิ้วก้อย กาโม่เอานิ้วก้อยเข้าไปเกี่ยวด้วย สัญญากึ่งสาบานและแช่ง
“ใครพูดเรื่องคืนนี้ขอให้ไม่มีใครรักเลย ต้องถูกไล่ออกจากบ้าน เข้าใจมั้ย”