บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 14 หน้า 5
ปั๊มยิ้มๆ “งั้นปั๊มไปเอาให้ ดาวล้างจานดีกว่า” ปั๊มวางจานที่อ่างล้างจานให้
ชิดดาวมองหน้าปั๊มยิ้มๆ ทำหน้าลังเลไม่แน่ใจ “สุภาพบุรุษต้องยื่นข้อเสนอยังงี้แน่นะ”
“ชัวร์ แมนสุดๆ ออกไปเอาของที่รถ เดี๋ยวยุงกัด” ชิดดาวขำๆ “โอเคค่ะ”
“รอแป๊บนึง” ปั๊มเดินออกไป ชิดดาวยิ้มแย้มแยกเศษอาหารใส่ถุงขยะไป
หน้าบ้านชิดดาว ปั๊มยิ้มแย้มอารมณ์ดีเดินเปิดประตูโถงออกมา ต้องชะงักกึก หุบยิ้มแทบไม่ทัน เพราะภาพที่เห็นคือเต็งยืนหน้านิ่งอยู่หน้าประตูโถง เต็งเองก็อึ้งไปที่เจอหน้าปั๊ม เต็งอึ้งปนงง “คุณน่ะเอง”
ปั๊มฝืนยิ้ม “ดีใจที่ได้เจอกันอีกนะครับ”
เต็งยังงงๆ “ครับ...คือผมมาหาคุณดาว” ขาดคำชิดดาวก็เดินถือถุงขนมตามออกมา ชิดดาวเรียกนำมาก่อน
“ปั๊มเจอขนมแล้ว ดาวใส่ตู้เย็นเอาไว้” ชิดดาวค้างนิ่งไปเหมือนถูกสาป ทันทีที่เห็นเต็งยืนอยู่หน้าประตูบ้าน
ชิดดาวและเต็งจ้องหน้ากันนิ่ง ต่างพูดอะไรไม่ออก ปั๊มช่วยพูดแก้ความอึดอัด
“คุณสองคนคงอยากคุยกันตามลำพัง” ปั๊มเข้ามาหาชิดดาว เอาถุงขนมไป “ปั๊มเอาขนมไปใส่จานให้”
ปั๊มเดินเลี่ยงเข้าไปในครัว เต็งและชิดดาวยังคงจ้องหน้ากันนิ่ง พูดอะไรไม่ออกเต็งเป็นฝ่ายพูดก่อน
“คิดถึง” เต็งน้ำตารื้นขึ้นท่วมตาอย่างไม่อาย “มาก”
ชิดดาวน้ำตาร่วงผล๋อย นั่นคือสิ่งที่ใจคิดและอยากพูดที่สุดแต่ไม่กล้าพอ ชิดดาวรีบซับน้ำตาออก ก้มหน้าก้มตาพูด อย่างเป็นทางการมาก “เชิญเข้ามานั่งข้างในก่อนค่ะ”
“คุยกันข้างนอกดีกว่าครับ” ชิดดาวช้อนตาขึ้นมองหน้าเต็งทั้งน้ำตาท่วมตา เต็งพูดทั้งน้ำตารื้นๆแดงๆ
“ความทรงจำตลอดหลายปีที่ผ่านมาของผมอยู่ที่หน้าบ้านมากกว่า” เต็งและชิดดาวสบตากันนิ่ง เต็งเบี่ยงตัวเดินนำออกไปก่อน ชิดดาวช่างใจไปมาก่อนเดินตามเต็งออกไป จากช่องประตูโถงที่กำลังถูกดันปิดเข้ามา เห็นปั๊มถือถุงขนมหวานชะเง้อคอมองตาม ชิดดาวไปอย่างใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
กลางคืน โถงบ้านเต็ง ทอยเดินลงมาจากชั้นบน กวาดตามองหาเต็งไม่เจอ ทอยหันมองไปทางห้องน้ำ เห็นปิดประตูเอาไว้ ทอยลองจับลูกบิดหมุนดู เปิดได้ ทอยเปิดเข้าไป ไม่มีเต็งอยู่ในห้องน้ำ ทอยหันมองไปหน้าบ้านอย่างคิดได้ว่าเต็งต้องแอบไปบ้านชิดดาวแน่ๆ
สวนหย่อมหน้าบ้านชิดดาว เต็งยืนรออยู่ที่หน้าแปลงดอกไม้สวนหย่อม ชิดดาวเดินตามมาช้าๆ เต็งหันมอง
“คุณมารดน้ำต้นไม้ให้ทุกวันเลยเหรอ”
เต็งยิ้มบางๆ “ถ้าไม่เพลียจนหลับคาโต๊ะทำงานไปซะก่อน ก็จะมาทุกวัน” ชิดดาวยิ้มบางๆ แทนคำขอบคุณ