บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 17 หน้า 4
รัฐรวีเดินตามเข้ามาดึงมณฑิราไว้ “เดี๋ยวครับ...” มณฑิราแปลกใจ “ผมขอบคุณมากนะครับ ผมไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย..ผมพูดจริงๆ นะครับ คุณคือความสุขของผม”
มณฑิราอึ้ง แล้วตอบ “ฉันดีใจมากนะคะที่ฉันเป็นความสุขของคุณ ดึกแล้ว” ทั้งคู่มองตากันนิดนึง “เรากลับกันเถอะค่ะ”
มณฑิราเดินนำออกจากร้าน รัฐรวีมองด้านหลังมณฑิรา แล้วอยู่ๆ ก็เดินเร็วๆ เข้าไปดึงมณฑิราให้หันมา ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาเปี่ยมรัก อ้อนวอน มณฑิรามองตอบ รู้สึกดีกับรัฐรวี
ชายหนุ่มค่อยๆ ก้มลงจูบมณฑิราอย่างอ่อนโยน สองคนจูบกันอยู่ที่กลางร้านบรรยากาศโรแมนติค
รัฐรวีลงจากรถแล้วเดินจูงมือมาส่งมณฑิราที่หน้าบ้าน
มณฑิราเขินๆ “ขอบคุณนะคะ”
“ถ้าติดใจ เอาไว้แต่งงานกันแล้วผมจะทำอาหารให้คุณทานทุกวันเลยดีไหม?” รัฐรวีเอ่ยกระเซ้าหญิงสาว
“แน๊ะ! ใครจะแต่งด้วย”
“ผมนี่ไง! “ รัฐรวีจับมือมณฑิราไว้ทั้งสองข้าง “คุณแม่ผมยอมให้ผมพาคุณไปหาท่านแล้วนะครับ... แล้วผมจะนัดวันแล้วบอกคุณอีกที คุณโอเคไหมครับ?”
“ถ้าคุณโอเค ฉันก็โอเค”
รัฐรวียิ้ม มณฑิรารีบปล่อยมือเขินๆ แล้วหนีเข้าบ้าน ชายหนุ่มมองตามยิ้มๆ มีความสุข และหวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี ที่มุมหนึ่ง นักสืบที่ภูวเดชจ้างกำลังกดถ่ายรูปรัฐรวีกับมณฑิรา
เช้าวันใหม่หน้าอพาร์ตเมนต์ของอาทิตย์ อาทิตย์ และวิไลลักษณ์กำลังใส่บาตรพระด้วยกัน
พระให้พร ทั้งคู่หันมายิ้มให้กันอย่างมีความสุข อิงอรที่แอบดูอยู่แอบมองอย่างอิจฉา
อาทิตย์กับวิไลลักษณ์เดินซื้อของที่ตลาด สองคนชี้ชวนกันเลือกของกิน ของใช้ ดูมีความสุขตามอัตภาพ
อิงอรที่แอบตามดู มองอย่างริษยาในความสุขของคนทั้งคู่ “มีความสุขกันเข้าไปเถอะ เพราะมันจะเหลืออยู่อีกไม่นานแล้ว!”