บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 17 หน้า 5
ภายในครัวของบ้านมณฑิรา แม่เมียดนั่งเตรียมอาหารเช้าด้วยอาการซึมเหม่อ นายวงนั่งดูหนังสือพิมพ์ท่าทางเบื่อๆ
เวกนั่งท่องหนังสือเรียนแต่ไม่มีสมาธิ อ่านไม่รู้เรื่อง ทั้งสามคนคิดถึงและเป็นห่วงวิไลลักษณ์ และแล้วเสียงมือถือนายวงดังขึ้น
นายวงกดรับสาย ท่าทางเซ็งๆ “ว่าไงไอ้ตุ๊?... เลขเด็ดงวดนี้ไม่มีว่ะ ไม่ได้กลัวเลขเคลื่อน ไม่มีจริงๆ ...ไม่ต้องซื้อเผื่อฉันหรอก แค่นี้นะ” แล้ววางสาย
มณฑิราเดินเข้ามาเรียก “นายวง แม่เมียด เวก...” ทั้งสามคนหันมาเห็นมณฑิราก็ตกใจ
“คุณมณลงมาถึงที่นี่มีอะไรเหรอคะ? หรือเช้านี้อยากทานอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าคะ?” แม่เมียดเอ่ยถามขึ้น
“เปล่าจ้ะ ฉันจะมาบอกว่านายวี เอ่อ เพื่อนของอาทิตย์ เค้าเจอตัวอาทิตย์แล้ว”
ทั้งสามคนดีใจ
“จริงเหรอครับคุณมณ แล้ววิไลมันเป็นยังไงบ้างครับ ตอนนี้มันอยู่ที่ไหน?” เวกถามอย่างอยากรู้
“ใจเย็นก่อนนะจ๊ะ มณก็ไม่รู้อะไรมากหรอก นายวีเค้าไม่ได้เจอวิไล แต่นายอาทิตย์บอกว่าวิไลสบายดี”
“ เฮ้อ! นี่วิไลมันไม่คิดถึงพ่อถึงแม่มันบ้างเลยหรือไง? ลูกนะลูก!” นายวงเปรยขึ้นอย่างน้อยใจ
“ขอบคุณคุณมณนะคะที่อุตส่าห์มาบอก “
“ไม่เป็นไรจ้ะ มณเป็นคนพาวิไลไปปราณบุรีก็ควรจะต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ด้วย” มณฑิราสงสารแม่เมียด นายวง และเวก
ที่ออฟฟิศรัฐรวี ชายหนุ่มนั่งทำงานอยู่ในห้อง หมอฉบังเดินเข้ามา
“อ้าวไอ้หมอ! มาได้ไงเนี่ย?” รัฐรวีทัก
“ผ่านมาทางนี้ก็เลยแวะมาหา”
“นี่ฉันเป็นแค่ทางผ่านของแกตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?” รัฐรวียิ้มๆ
“โว้ว!! ก็ตั้งใจมาหาแกด้วยนี่แหละ.. แกเจอคุณอิงบ้างไหม?”
“อยู่ดีๆ แกถามถึงน้องอิงทำไมวะ?”
“ก็ถามดูเฉยๆ”
“ใช่เหรอ? ฉันเห็นพักหลังๆแกไปไหนมาไหนกับน้องอิงบ่อยๆ แกคิดอะไรกับน้องอิงรึเปล่าเนี่ย?”
“เปล๊า!!” หมอฉบังปฏิเสธเสียงสูง
“เปล่า แล้วถามถึงทำไม?”