บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 12

รัฐรวีเดินมาที่โรงจอดรถ มองหาอาทิตย์แต่ก็ไม่เห็น แม่ชื่นเดินเข้ามาหารัฐรวี “ไอ้ทิตย์ล่ะครับป้าชื่น?” รัฐรวีถามขึ้น “อ้าว ป้าก็ว่าจะมาถามคุณวีอยู่พอดี มันออกไปกับคุณวีตั้งแต่เมื่อคืนแล้วยังไม่กลับมาเลยค่ะ” 

รัฐรวีตกใจหยิบโทรศัพท์มาโทรหาอาทิตย์

ที่เรือนคนใช้บ้านของมณฑิรา วิไลลักษณ์ร้องไห้ โดยมีแม่เมียด นายวง เวกอยู่ด้วย ”ชั้นจะไปเอาเรื่องมันเดี๋ยวนี้! โทษฐานที่มันทำลูกสาวชั้นเสียใจ!” นายวงโมโห

“แล้วแกรู้เหรอว่าบ้านคุณอาทิตย์เค้าอยู่ไหน” แม่เมียดถาม

นายวงเสียงอ่อย “ไม่รู้” แม่เมียด และเวกเซ็ง

วิไลลักษณ์พูดทั้งที่ยังร้องไห้ “ไม่ต้องไปหรอกพ่อ ให้มันจบแบบนี้ดีแล้ว ต่อไปนี้หนูจะได้ไม่ต้องโกหกเค้า ทุกคนจะได้ไม่ต้องเดือดร้อนด้วย” 

คุณต๋อย กุ๊กกิ๊กที่แอบฟังอยู่เดินเข้ามาแล้วหัวเราะ ”ฮ่าๆๆๆๆ เลิกกับคุณอาทิตย์แล้วเหรอนังวิไล ชั้นเสียใจด้วยนะ ฮ่าๆๆๆ” คุณต๋อยหัวเราะเยาะ

“แหม อยากได้ผัวรวยหวังจะรวยทางลัด สุดท้ายก็โดนเค้าทิ้ง สมน้ำหน้า!” กุ๊กกิ๊กซ้ำเติม

กุ๊กกิ๊ก และคุณต๋อยหัวเราะกันไม่หยุด 

แม่เมียด นายวง เวกมองวิไลลักษณ์อย่างสงสาร

เวกหันไปขู่กุ๊กกิ๊ก “ถ้าไม่หยุดหัวเราะ ชั้นปล้ำแกจริงๆด้วย!!” 

กุ๊กกิ๊กหยุดหัวเราะทันที แต่คุณต๋อยยังหัวเราะอยู่

นายวงขู่คุณต๋อยบ้าง “คุณต๋อยก็เหมือนกัน ถ้าไม่หยุดชั้นก็จะปล้ำ!!” 

คุณต๋อยหยุดหัวเราะ หันมาตาขวางใส่นายวง “แกกล้าเหรอ! เมียแกก็ยืนอยู่นี่” 

“ชั้นอนุญาต!” แม่เมียดหันมาบอกกับสามี

“ฝากไว้ก่อนเถอะ!” คุณต๋อยชะงักกลัว จึงรีบเดินหนีออกไปพร้อมกับกุ๊กกิ๊ก 

แม่เมียด นายวง และเวกได้แต่มองวิไลลักษณ์อย่างเห็นใจ

ที่จอดรถหน้าโรงเรียนสอนทำเค้ก รัฐรวีขับรถเข้ามาจอด เสียงมือถือรัฐรวีดังขึ้นเป็นอาทิตย์โทรมา ”เมื่อคืนแกไปนอนไหนมาวะไอ้ทิตย์?” รัฐรวีเอ่ยถาม

“คุณวี ช่วยผมด้วย... คุณวิไลลักษณ์เค้าบอกเลิกผมแล้ว” อาทิตย์ที่นั่งอยู่ในรถแท็กซี่ ร้องไห้เป็นเด็กๆ 

“ขนาดนั้นเลยเหรอ? เอ้อๆ งั้นเดี๋ยวฉันทำธุระเสร็จจะรีบกลับบ้าน แล้วค่อยคุยกัน ใจเย็นๆ นะ ไอ้ทิตย์!” รัฐรวีตกใจวางสาย แล้วรีบลงจากรถ