บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 12 หน้า 3
“แล้วทำไมแกไม่กลับบ้าน?”
“ก็คุณอิงอรเค้าบังคับให้ผมกินไวน์ให้หมดแก้ว ไม่งั้นเค้าจะไม่ยอมให้ผมกลับ ผมก็เลยต้องกิน รู้ตัวอีกทีผมก็ตื่นมาตอนเช้าแล้ว ฮือออ” อาทิตย์ร้องไห้คร่ำครวญไม่ยอมหยุด
“ไม่ต้องร้องๆ ชั้นไม่น่าปล่อยให้แกไปส่งน้องอิงคนเดียวเลย”
“ผมจะทำยังไงดีครับคุณวี ผมรักคุณวิไลลักษณ์ ผมไม่อยากเลิกกับเค้า คุณวีต้องช่วยผมนะครับ!”
รัฐรวีมองอาทิตย์อย่างเห็นใจ
ในห้องนอนมณฑิรา เห็นมณฑิรากำลังจะโทรหารัฐรวี แต่รัฐรวีโทรเข้ามาพอดี “ชั้นกำลังโทรหานายพอดี” “แปลว่าใจเราตรงกัน”
“เลิกพูดเล่นได้แล้ว ชั้นมีเรื่องจะคุยกับนายเรื่องคุณอาทิตย์”
“ผมก็จะคุยกับคุณเรื่องนั้นเหมือนกัน งั้นเอางี้ เดี๋ยวเราไปเจอกันที่ร้านกาแฟหน้าปากซอยบ้านคุณแล้วกันนะครับ”
รัฐรวี กับมณฑิรานั่งคุยกันในร้านกาแฟหน้าปากซอย “เจ้านายของนายทำให้คุณหนูของชั้นเสียใจมากรู้ไหม!”
“เจ้านายผมก็เสียใจไม่ต่างกับคุณหนูของคุณหรอกครับ”
“แต่เจ้านายของนายเป็นคนผิด!”
“มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะครับ เจ้านายผมไม่ได้มีอะไรกับคุณอิงอร คุณอาทิตย์รักคุณวิไลลักษณ์คนเดียวนะครับ” รัฐรวีแก้ตัวให้อาทิตย์
มณฑิราคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เห็นอาทิตย์เดินหนีอิงอร และที่รัฐรวีบอกว่าคืนนี้อาทิตย์ต้องการจะมาบอกอิงอรว่ามีแฟนแล้ว
“เราสองคนต้องช่วยกันเป็นกาวใจให้เจ้านายเราคืนดีกันนะครับคุณมณ เผื่อว่าผลบุญจะทำให้เราสองคนรักกันนานๆ”
“ทะลึ่งอีกแล้ว! แล้วนายจะให้ชั้นช่วยยังไง?”
รัฐรวียิ้มเจ้าเล่ห์คล้ายมีแผนไว้เรียบร้อยแล้ว
ในห้องนอนของมณฑิรา วิไลลักษณ์เดินเข้ามาหา
“คุณมณเรียกวิไลมา มีอะไรรึเปล่าคะ?” หญิงสาวถามผู้เป็นนายขึ้นมา
“วันเสาร์นี้ชั้นต้องไปงานที่ปราณบุรีเลยว่าจะไปค้างสักสองคืน วิไลไปช่วยชั้นแต่งตัวหน่อยนะ”
“ขอโทษนะคะคุณมณ แต่ให้กุ๊กกิ๊กไปแทนวิไลได้ไหมคะ วิไล...”