บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 7 หน้า 4
“โอ้ย! หลายอย่างเลยจ้ะ เดี๋ยวเดิน เดี๋ยวกิน เดี๋ยวนั่งเรือ เสียดายวิไลไม่ได้ไป..สนุกมากเลย!!”มณฑิราเอ่ยอย่างมีความสุข
“นั่งเรือด้วยเหรอคะ! วิไลว่าไม่เห็นสนุกเลย ร้อนจะตาย.. ทีหลังคุณมณอย่าไปกับนายวีนั่นอีกนะคะ คุณมณอยากไปไหนเดี๋ยววิไลพาไปก็ได้ วิไลไม่ชอบนายวีนั่นเลย ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง”
มณฑิราเปลี่ยนเรื่อง “วิไล..ขอชั้นดูมือถือวิไลหน่อยสิ..”
“คุณมณจะดูมือถือวิไลทำไมคะ?” วิไลลักษณ์งง
“ชั้นแค่อยากดูเฉยๆ ไม่แอบอ่านข้อความของวิไลที่คุยกับคุณอาทิตย์หรอกน่า” มณฑิราเอ่ยขึ้นขำๆ วิไลลักษณ์ส่งมือถือตัวเองให้มณฑิรา” หญิงสาวลองกดมือถือแล้วแกล้งอ่าน “..ผมคิดถึงคุณวิไลลักษณ์เหลือเกิน...”
“คุณมณอ่ะแกล้งวิไล”
“ใช้ง่ายดีนี่..วิไลพรุ่งนี้ไปซื้อมือถือแบบของเธอให้ชั้นเครื่องนึง แล้วก็เปิดเบอร์ใหม่มาด้วยเลยนะ”
“คุณมณจะเอามือถือไปทำอะไรอีกเครื่องคะ?”
มณฑิราไม่ตอบคิดยิ้มๆ แล้วมองมือที่ยังมีเบอร์มือถือของรัฐรวีเขียนอยู่
ที่ห้องฟิตเนสภายในบ้านของรัฐรวี อาทิตย์ถือชุดแฟนซีสองชุดมาให้รัฐรวีซึ่งกำลังเล่นฟิตเนสอยู่ดู
“ชั้นไม่เข้าใจ แกเอามาทำอะไรตั้งสองชุด?”
“เอาไว้สำรองครับ ถ้าชุดแรกคุณวีไม่ถูกใจ..คุณวีจะได้เลือกชุดที่สองไง..”
“คนอย่างแกเนี่ยนะจะขยันคิดอะไรเผื่อชั้น พูดความจริงมาว่าแกเอามาทำไมตั้งสองชุด?”
“เอาความจริงเลยนะครับ...คือตอนไปเอาชุดให้คุณวีผมเจอคุณอิงอรที่ร้าน เค้าเลยชวนผมไปงานวันเกิดคุณหญิงเหรัญญิกด้วย”
รัฐรวีเอ่ยแก้ “คุณหญิงหิรัญญิการ์!! แล้วไง? แกไม่รู้จะปฏิเสธเค้ายังไง ก็เลยตกลงรับปากคุณอิงไป”
“โอ้โห!! คุณวีพูดเหมือนตาเห็นเลย มีญาณทิพย์หรือเปล่าครับเนี่ย?”
“ชั้นไม่ได้มีญาณทิพย์ แต่ชั้นรู้สันดานแกต่างหาก! ถ้ามีโอกาส งานแบบนี้แกไม่พลาดอยู่แล้ว”
“โธ่คุณวีครับ คุณวีจะให้ผมทำยังไง บอกความจริงเขาก็ไม่ได้ หนีหน้าไม่รับสาย ไม่คุยไลน์ ไม่ตอบแมสเสจก็แล้ว แต่ดั๊นไปเจอกันจะจะที่ร้าน”
“เออๆๆ แกก็จัดการเรื่องของแกดีดีแล้วกัน แล้วก็ระวังด้วยนะ งานนี้พ่อกับแม่ชั้นไปด้วย!!”
“ห๊ะ!! ซวยแล้วไอ้ทิตย์ ถ้าคุณท่านจับได้จะไล่ผมออกไหมเนี่ย?..”
เช้าวันใหม่ เวกที่กำลังขับรถอยู่ เหลือบมองที่กระจกมองหลัง ในกระจกเห็นมณฑิราที่นั่งอยู่ที่เบาะหลังกำลังยิ้มอยู่
“ทำไมคุณมณรีบออกจังเลยครับ งานวันเกิดคุณหญิงเริ่มตอนเย็นไม่ใช่เหรอครับ”
“ชั้นจะไปทำบุญกับคุณป้าน่ะ อีกอย่างเดี๋ยวหนีไม่ทัน” มณฑิราเอ่ยยิ้มๆ