บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 20
ที่โต๊ะกินข้าว บ้านรัฐรวี แม่ชื่นกำลังจัดโต๊ะอาหารเช้าอยู่ รัฐและภัสสรเดินลงมาจากบนบ้าน จะมาทานข้าว เห็นรัฐลงนั่งเก้าอี้แล้วหาว
“นอนไม่พอเหรอคุณ? อย่าบอกนะว่าเครียดเรื่องตาวีจนนอนไม่หลับ?”
“ใครว่าล่ะ ผมนอนไม่หลับเพราะคุณนอนกรนต่างหาก คร่อกกกกก.....” รัฐเอ่ย พร้อมทำท่ากรนล้อเลียนภรรยา
ภัสสรตีแขนรัฐ “บ้า! ฉันไม่เคยนอนกรน นี่คุณ เห็นคุณนิภาบอกว่ารีสอร์ทที่เขาใหญ่ที่เค้าไปมาสวยมากเลยนะ ไว้เราเสร็จเรื่องตาวีกับหนูมณแล้ว เราไปกันนะคุณ” รัฐพยักหน้ายิ้มๆ
แม่ชื่นมองไปทางบันได แล้วพูดเสียงเบาให้ผู้เป็นนายได้ยิน “คุณวีมาแล้วค่ะ”
ภัสสรกระแอมๆ ทำท่าทีเคร่งขรึม รัฐหันไปมองเตือนภัสสรว่าอย่าแกล้งรัฐรวีเยอะ รัฐรวีเดินลงมานั่งที่โต๊ะกินข้าว ภัสสรแกล้งรวบช้อน ดื่มน้ำ แล้วเตรียมจะลุกหนี
“แม่ครับ ผมมีเรื่องจะพูดด้วยครับ”
ภัสสรชะงักแล้วนั่งลง ทำหน้าตาเคร่งขรึม แล้วหันไปหารัฐ“คุณ บอกลูกว่ามีอะไรก็รีบพูดมา ฉันมีประชุมตอนเช้า”
“เรื่องที่ผมคุยกับแม่เมื่อวันก่อน ผมตัดสินใจแล้วครับ”
ภัสสรพูดกับรัฐ “คุณบอกลูกแล้วกัน โตแล้วอยากทำอะไรก็ทำ”
“นี่คุณ ลูกคุยด้วยก็คุยกับลูกหน่อยสิ”
“จะให้ฉันคุยอะไร ในเมื่อฉันพูดอะไรแล้วเค้าไม่ฟัง”
“แม่ครับ ผมตัดสินใจแล้วครับว่าผมจะแต่งงานกับคุณมณฑา และผมจะทำตามเงื่อนไขของแม่ทุกอย่างครับ”
ภัสสรอึ้ง
ภัสสรลุกเดินออกมาจากโต๊ะอาหาร ทำเป็นโกรธ รัฐรวีกับรัฐเดินตามมา
“เราแน่ใจแล้วใช่ไหมแล้วตาวี? รู้ใช่ไหมว่าการตัดสินใจครั้งนี้ของเรามันหมายถึงอะไรบ้าง?”
“ผมทราบครับแม่ แล้วผมก็คิดดีแล้ว“
“ผู้หญิงคนนั้นสำคัญกับเรามากขนาดนี้เลยเหรอ?”
“มณฑา..คือคนที่ผมรัก และผมคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา... แม่เข้าใจผมนะครับ”
ภัสสรหยุดคิดนิดนึง แล้วพูดกับรัฐรวี “ก็ได้ตาวี! ถ้าเราตัดสินใจแบบนี้ก็ตามใจ.. แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องให้แม่เป็นคนจัดงานแต่งงานให้ เพราะถ้าแม่ให้แกทำ มันจะไม่สมเกียรติแม่กับพ่อ”
“ขอบคุณครับแม่ ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ”
“เดี๋ยว แต่แกอย่าลืมนะ ว่าแกจะไม่ได้สมบัติจากฉันแม้แต่นิดเดียว” ภัสสรย้ำกับลูกชาย
“ครับ ผมไม่ลืม” รัฐรวีเอ่ยจบก็ลุกเดินออกไป
รัฐหันมองภัสสรที่ยังทำหน้าโกรธ แล้วค่อยๆ หันมายิ้มกับรัฐ แล้วยกมือไฮไฟว์ รัฐจำต้องยกมือไฮไฟว์ด้วย